Vier jonge vrienden van bijna mijn leeftijd die zichzelf ‘gebedsbroeders’ noemen. Toegegeven, ik vond het aanvankelijk nogal zwaar klinken, maar het is echt een geweldig initiatief. Hoewel ik het niet met alles eens ben wat zij schrijven, delen wij in elk geval dezelfde evaring: het leven met God is een avontuur!
Laten we eerlijk zijn: een avontuur zou geen avontuur meer zijn als alles voor de wind zou gaan. Nee, juist als christenen hebben we vaak last van tegenwind. Soms bevinden we ons in diepe dalen, maar de overwinning smaakt daardoor des te zoeter als God ons verheft boven de hoogste bergtop.
Overwinning? Ja, want het avontuur met God betekent lopen over een smalle weg die op geen enkele kaart te vinden is. Je kent alleen het eindpunt, maar hoe de weg loopt? Het is een weg vol hobbels, vol hindernissen en valkuilen die de satan daar heeft gelegd. Maar het is de enige weg naar die schat in de hemel. Al die andere wegen, die een stuk makkelijker lopen, leiden niet naar die schat. Het is dus zeker een avontuur om die smalle weg te gaan, maar als je eenmaal het eindpunt hebt bereikt ervaar je een geweldige overwinning. Bovendien loop je hem niet alleen: de Heere Jezus gaat voor ons uit en waar nodig draagt Hij ons zelfs.
De Bijbel roept ons op tot een leven van overwinning. Johannes schrijft: “ieder die uit God geboren is, overwint de wereld. En de overwinning op de wereld hebben wij behaald met ons geloof”. Een leven van overwinning is dus een leven in geloof. Maar waarom ervaren wij die overwinning dan zo weinig, geloven wij soms niet genoeg?
Zeg eens eerlijk, durf jij ‘nee’ te antwoorden op deze vraag? Ik denk namelijk dat het één en ander inderdaad afhangt van wat wij met het geloof doen. Doen wij inderdaad ons best om de Heere God beter te leren kennen? Met andere woorden: bestuderen wij Zijn Woord? Geloven betekent namelijk ook: anders (willen) worden. Gods plan is om mensen te maken naar Zijn beeld. Hoe dat in de praktijk gebeurd? Paulus zegt: “wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken” (Rom. 12:2 NBG51). Wie anders gaat denken, gaat zich anders gedragen. We zullen dus God moeten leren kennen, voordat wij in onze omgeving iets van God kunnen laten zien. Voordat we überhaupt zelf iets van God kunnen ervaren. Als we straks voor God staan, zal Hij ons vragen: wat heb je met Mijn Woord gedaan?
In Zijn Woord laat God ons weten dat we, in Christus, méér dan overwinnaars zijn (Rom. 8:37). Dat hoeven we niet elke dag te ervaren, maar we moeten ons er wel altijd van bewust zijn. Wat er ook gebeurt, niets en niemand kan ons scheiden van Zijn liefde. Nu is geloven natuurlijk niet enkel een verstandelijke zaak. Wat in het hoofd zit, moet naar het hart zakken, zei mijn opa altijd. Hoe vaak maken wij ons geen zorgen over allerlei wereldse zaken? Over geld, over studie, over problemen in de familie? “Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen?”, zegt de Heere Jezus (Mattheüs 6). Met andere woorden: geniet van het leven dat God je heeft gegeven! “Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij?” (vs. 26). God zorgt voor ons, Hij weet wat wij nodig hebben en zal ons al deze dingen gegeven als wij op Hem vertrouwen. Dat betekent dus dat we keuzes moeten maken. Je geen zorgen maken is niet iets wat vanzelf gaat, het is een keuze. Een keuze om al je zorgen bij God neer te leggen en daar ook te laten!
Ik weet wel, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar moeten we daarom deze Bijbelse opdracht maar negeren? Dan zullen we inderdaad ook nooit ervaren dat God zorgt! Ik ken vele verhalen van mensen die op wonderlijke wijze door God geholpen zijn, maar al die mensen hadden hun vertrouwen op God gesteld. Zoals David schreef: “Werp uw bekommernis op de HERE, Hij zal voor u zorgen; Hij zal nimmermeer toelaten, dat de rechtvaardige wankelt” (Ps. 55:23). Als geen ander kent David de diepe dalen van het leven, maar “al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want U bent bij mij! (…) Geluk en genade volgen mij alle dagen van mijn leven, ik keer terug in het huis van de HEER
tot in lengte van dagen” (Psalm 23).
Dus als je goede voornemens hebt voor het nieuwe jaar, laten deze er dan bij zitten:
– Het voornemen om God (nog) beter te leren kennen, door Zijn Woord te bestuderen
– Het voornemen om al je zorgen bij God te brengen (en daar te laten!)
En tenslotte: het voornemen om voor de overwinning te gaan. Zoals Paulus schreef: “ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt. Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God mij door Christus Jezus roept” (Fil. 3:13,14). Laten we op de ingeslagen weg verdergaan (vs. 16), als gebedsbroeders!
Ruben is journalist en projectleider van stichting Jongeren & De Bijbel.
Like deze blog!
joost schreef:
Beste Ruben,
een paar kanttekeningen bij je blog. Op de eerste plaats spreekt er enthousiasme uit! Dat is goed. Veel van wat je zegt is natuurlijk waar, maar het zijn wel de oude paden die we hier weer bewandelen. Laat ik beginnen met het Woord van God bestuderen: hoe breng je dat nu onder de aandacht, zonder direct naar de Bijbel te verwijzen. Als je namelijk direct en alleen naar de Bijbel verwijst, haken een heleboel jongeren af. Dat is niet gaaf, of cool!
Natuurlijk zorgt God voor ons, maar ken jij dat grapje van de dominee in de modder? Hij zakte er steeds verder in en elke keer kwam een brandweerauto langs. Maar de dominee moest niets van die hulp hebben: Hij vertrouwde op God. Na vier keer de brandweerauto gepasseerd te zien, verdronk de dominee. Kwaad kwam hij aan de hemelpoort. “Waarom heb je me niet gered, God”, zei de dominee. “Maar” zei God, ” ik heb wel vier keer een brandweerauto langs gestuurd!” Meer kon hij echt niet doen. Dus kijk niet alleen naar boven, maar ook in de wereld waar wij leven en de hulp van God mogen ervaren.
Vrede en alle goeds,
Joost