Afgelopen week had ik met een klasgenoot een gesprek over hoe verdraaid lastig die Israëlieten waren.. Al dat gemopper en gezanik. Hadden ze even geen water tot hun beschikking, dan kwam Mozes met zijn staf en maakte het bittere water zoet.
Groots wonder om al die miljoenen mensen van zoet water te voorzien, maar enkele minuten later diende zich het volgende probleem aan en in plaats van te vertrouwen op God begonnen ze direct weer met klagen, mopperen en te zaniken…
En dan die discipelen nog.. Eerst zien ze met hun eigen ogen hoe van 5 broden en 2 vissen 5000 man voorzien worden en een paar dagen later is er weer een paar duizend man zonder eten en schieten ze opnieuw compleet in de stress.. Je zou verwachten dat Petrus zou zeggen, jongens, laten we vlug wat broden en vissen zoeken en Jezus doet dat zelfde kunstje wel weer als eergisteren.
Zelf kunnen we er ook wat van.. Als jij je gebedsverzoeken van de afgelopen 3 maanden erbij pakt.. En alle zorgen erbij bedenkt die je hebt gehad in de afgelopen tijd. Hoeveel van die zorgen heeft God dan gedragen voor je en opgelost? Hoe goed voorziet God? God is betrokken bij jou en Hij heeft het beste met je voor ogen. Ook al kampen we nu nog met allerlei vreselijke en moeilijke dingen.. Toch zouden we eigenlijk juist dankbaar moeten zijn voor wat God allemaal heeft gedaan in ons leven, in plaats van God overal de schuld van te geven. Want wat zijn we er toch uiterst goed in, om jan en alleman, de schuld overal van te geven. Ook God krijgt het er van flink van langs. Maar als we dan weer even in het gras gaan zitten, net zoals de discipelen dat deden toen ze luisteren naar de woorden van Jezus, dan beseffen we pas weer echt hoe goed God voor ons is.
Een goed weekend, met de focus op Goed 🙂
Groeten Rob
Like deze blog!
Ben Verhoef schreef:
Afgelopen tijd letterlijk meegemaakt wat jullie schrijven. Ik ben gescheiden, m’n werk op een onterechte manier kwijt geraakt, financieel in de problemen gekomen. Reden genoeg, vond ik, om God steeds maar weer aan te roepen en te vragen waarom mij dit moest overkomen. Ik had absoluut geen oog voor wat God allemaal voor me deed en gedaan had. Tot zaterdag 2 febr., toen ik aanwezig was op een mannendag, die ging over Gen. 12, waar God een verbond sluit met Abram en hem zijn beloften geeft. God maakte me zo duidelijk dat er ook voor mij beloften zijn, welke en wanneer, dat wist ik (nog) niet. Zondagochtend 3 febr. in de dienst wéér zo enorm sterk door God bemoedigd, want weer (toeval?, nee) ging het over Gen. 12. En toen wist ik het zeker. God draagt mij dag aan dag, in alle shit en narigheid, kan ik Hem alleen maar danken. En ja langzaamaan worden steeds meer dingen helder en duidelijk en wijst God me de weg die ik mag gaan, achter Hem aan.
Dank aan Hem.