Goede tijden slechte tijden
Op mijn werk kijken de clienten graag naar goede tijden slechte tijden. Het heilige half uurtje op de afdeling noem ik het...
Hier, in deze gast column een kleine uiteenzetting van wat ik mij afgelopen week realiseerde betreffende mijn eigen geloofswandel. Misschien is er herkenning, misschien niet. Daarnaast mijn excuses voor de flamboyante titel; ik moest het beestje een naampje geven.
Wat mij opviel was hoe reactionair mijn geloof de laatste tijd is geworden. Met reactionair bedoel ik dat mijn geloof als het ware een manier van denken is, welk mij helpt te reageren op de dingen die op me afkomen. En dat stemde mij somber. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij en dankbaar om te merken hoe mijn persoonlijke geloof in een, in diepste essentie goede God, mijn reactie op onder andere tegenslagen beïnvloed. Maar toch somber, juist niet om de dingen die ik doe, maar temeer om de dingen die ik nalaat. Het niet overtreden van een wet maakt me nog niet een christen met levend geloof. Een grote angst van mij is dan ook het verhaal van de schapen en de bokken (Matt 25:31-46), als wel als het verhaal uit Matteus 7:21-23; waar Jezus vrij geïnterpreteerd zegt; ‘jullie hadden mooie praatjes, maar jullie hebben er niets van begrepen’.
Daarom wil ik een revolutionair geloof nastreven. Wat ik daar onder zou willen verstaan is een geloof dat zorgt voor een persoonlijke motivatie welk je stuurt, beweegt en leid in de richting van gelijkvormigheid aan Jezus. Daarbij realiseer ik me dat ik altijd in beweging ben in een bepaalde richting. (naar het beeld van Jezus toe of ervan af.) Misschien dat ik daarom ook geen WWJD (what would Jesus do?) armbandje draag: een geloof in God mag meer zijn dan het me situationeel afvragen wat Jezus zou hebben gedaan wanneer Hij zich in mijn situatie zou bevinden; ik mag me afvragen hoe ik me in situaties kan gaan bevinden waar Hij zich in bevond. Voor mij bestaat het gevaar dat ik mijn leven leid met een christelijk sausje eroverheen in plaats van leef zoals Jezus het me heeft voorgedaan. Voor mij is de uitdaging dus om op grond van mijn geloof in beweging te komen, in plaats van alleen maar te reageren op wat er op me af komt.
Groeten,
Gerben
Like deze blog!
Manon says:
Heel mooi…. helemaal mee eens… !
De Bijbel is hier inderdaad heel duidelijk over..
Het is namelijk niet alleen met je verstand zeggen ; ik wil doen wat Jezus zou doen…
Maar met je hele ZIJN Hem erkennen in jouw leven, en dit kan dan alleen als je je eigen vlees laat sterven en Hem volgt….
Dit is inderdaad een ‘revolutionaire stap’ een grote stap..
Maar het is veel moeilijker als je steeds vanuit je ‘menselijke vlees’ gaat stilstaan bij: wat zou Jezus doen? Namelijk vanuit menselijk opzicht zouden we dit ook nooit echt kunnen weten………… (Wat Jezus doet staat zover af van wat de zondige mens zou doen, dat kunnen wij toch nooit bevatten ) en vanuit menselijk opzicht (vanuit ons vlees) kunnen wij echt nooit ook maar een beetje in zijn buurt komen!
Anoniem says:
Wat een te gekke blogger is deze persoon.
Gerben heerlijke concrete post,
al concrete plannen wat betreft het voorbeeld van matt 25?
Groet!