Afgelopen donderdag tot zondag ben ik met een team evangelisten uit Nederland en een paar andere mensen naar het binnenland vertrokken. Eerst vijf uur lang in een veel te kleine bus gezeten. (Gelukkig wel met airco) Op een asfaltweg zou je het in twee uur doen, maar door de velen gaten in de weg kwamen we met veel gehobbel na vijf lange uren aan bij de aanmeerplaats te Atjoni. Om het dorpje te bereiken moesten we drie uur varen met een lange kano, er was namelijk geen autoweg. Doordat er erg laag water stond, bleven we telkens achter rotsen haken en moesten we zelfs twee keer uitstappen en te voet verder gaan door het tropisch regenwoud om even verder weer in de kano te stappen.

Op de 2e dag zouden we naar een ander dorpje gaan, tien minuten varen van ons eigen dorpje verwijderd. We wisten dat het een gevaarlijke tocht was, we moesten namelijk in diepe duisternis s’ avonds weer terug naar huis gaan. Na wat communicatie over en weer over wat problemen bleek toch dat we mochten komen. De mensen uit het dorpje zagen enorm uit naar onze komst, Leen Koster, de voorganger van een kerk; Het kruispunt in Nieuwerkerk aan den IJssel zou er samen met zijn team een evangelisatiecampage verzorgen.

Op de heenweg moesten we al voorzichtig in de boot zitten. De kapitein scheen met zijn zaklamp over het water en wij allen vertrouwden op de Heer en op de wijsheid en inzicht van de kapitein. Op een gegeven kwamen we vast te zitten. Het was toen al behoorlijk donker..

De vrouwen uit onze boot waren in paniek en de meeste mannen vonden het een spannend avontuur. Ik vertrouwde op de Heer ondanks dat ik het verdraaid spannend was. Ik geloofde dat hij bij ons was en ons zou beschermen.

Nadat een hulpje van de kapitein en de kapitein het water in waren gegaan om de boot los te trekken, ( Het water zat vol met piranha’s, sidderalen en kaaimannen) kwamen we na veel moeite eindelijk los. We waren volledig overgeleverd aan de kapitein.. We konden alleen maar stilzitten en vertrouwen op God. En dat God de kapitein wijsheid en inzicht gaf.

Op de terugweg was het helemaal donker en we zagen geen hand voor ogen. De kapitein voer geregeld met hoge snelheden door de rivier, terwijl wij allen ons vastklampten aan de boot en vertrouwden op een goede afloop. Niets anders konden we doen, overgeleverd aan de kapitein. (Overigens zijn beiden ritten goed afgelopen, prijs de Heer!)

Misschien voel jij je ook nu overgeleverd aan een bepaalde situatie. Misschien zit je in een bepaalde positie waar je helemaal niet in wilt zitten. Je bent overgeleverd en kunt alleen maar vertrouwen op de Heer, op een goede afloop. Ik wil je aanmoedigen om op de Here te blijven vertrouwen. Vertrouw niet op eigen inzicht, maar vertrouw op Hem, dan baant Hij voor jou de weg!

Gods zegen, Rob