Geloof jij dat God soms boos op jou is, en soms blij met je is? Ben jij van mening dat God jou soms zegent, en soms vervloekt? Ben jij ervan overtuigd dat God jou vandaag geneest en morgen een ziekte geeft om je een lesje te leren?
De wet eist, maar steekt geen vinger uit om je te helpen, terwijl de genade bekrachtigt en je in alles aanvult. (Citaat van Joseph Prince)
Dit zou bijzonder tegenstrijdig zijn vind je niet? Maar toch horen en geloven vele christenen dit! Ze worden heen en weer geslingerd en wankelen tussen twee verbonden, het oude verbond van de wet en het nieuwe verbond van genade. Een boodschap die gebaseerd is op het oude verbond en het nieuwe verbond en zorgt voor vermenging van het evangelie. Het klopt gewoon niet..
Geloof je dat God alleen blij met je is als jij het goede doet? En betekent dat dan dat God boos op je is als je wat verkeerd doet? Weetje wat ik geloof, ik geloof dat iedereen die gelooft dat God soms boos op hem of haar is, nog steeds leeft onder het oude verbond van de wet, en niet onder het nieuwe verbond van genade. Bij het oude verbond eiste God dat je rechtvaardig was. Onder de wet hing alles af van de mens en zijn gehoorzaamheid, mensen waren verplicht het goede te doen! Maar onder de genade voorzag God de mens van gerechtigheid. Alles hangt af van Jezus en Zijn volbrachte werk.
Joseph Prince wees mij erop dat in het oude verbond, dat op de wet van Mozes is gebaseerd, alles is gebaseerd op wat wij wel of niet moesten doen. Bij de tien geboden in Exodus 20 (NBG) staat tientallen keren GIJ ZULT (…) Laten we dit vergelijken met het nieuwe verbond van genade waar de Heer zegt:
De dag zal komen – spreekt de Heer – dat IK een nieuw verbond ZAL sluiten met het volk van Israel (…) Niet een verbond zoals ik dat sloot met hun voorouders (…) in hun verstand ZAL IK mijn wetten leggen en in hun hart ZAL IK ze neerschijven. Dan ZAL IK hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn. (…) IK ZAL hun wandaden vergeven en aan hun zonden ZAL IK niet meer denken. Hebreeen 8:8-12
Het komt erop neer dat het oude verbond van de wet is gebaseerd op wat je wel of niet mag doen, terwijl de Heer in het nieuwe verbond van genade zegt wat Hij zal gaan doen. Het is duidelijk dat de nadruk en de eis van het verbond van de wet op jouw prestaties liggen, terwijl die van het verbond van genade op Gods prestaties liggen!
Gods zegen, Rob
Like deze blog!
Friend schreef:
He Jan Paul,
Gelukkig leef ik niet op gevoel, maar op Gods beloften in de Bijbel die mij (en ons allemaal) zekerheid geven. Maar af en toe word je weer eens geraakt. En dat is fijn.
Thnx for sharing 🙂
Jan Paul Kok schreef:
Beste Friend, natuurlijk ben ik blij dat je blij bent. Als ex-verslaafde aan alles wat lekker is, houd ik ook erg van geestelijke zoetheid. Als God voelbaar in mij leeft, geniet ik en voel ik me in de hemel op aarde. Maar de ervaring heeft me geleerd dat dat niet blijvend is. Ik probeer me de laatste tijd meer te wennen aan dorheid. Dat is erg moeilijk voor me omdat ik van nature vreselijk genotzuchtig ben. Johannes van het Kruis zegt: ‘hecht u niet teveel aan geestelijke verkwikkingen en vertroostingen, maar ga daar voorbij om u aan God Zelf te hechten. Kies u een robuuste geest die zich nergens aan hecht’. Het is moeilijk om vreugde te putten uit dorheid en het ontbreken van troost. Toch word je daar sterk van. Wel is het zo dat geen mens het zou uithouden als God ons niet af en toe even verwende met een aanraking. O, wat zijn we toch zwak eigenlijk. Ik denk dat Hij na een poosje weer ‘weggaat’ omdat Hij wil dat we hem ijverig blijven zoeken en blijven inzien dat we nergens zijn zonder Hem. Pas na dit leven kunnen we voorgoed en stabiel met Hem verenigd zijn helemaal. Friend, dit is niet om je je vreugde te ontnemen, juist niet, maar om je sterk te maken ook en vooral in dorheid. Oogst God in dorheid en winter, oogst Hem van een kale rots. Dan ben je onoverwinnelijk in Hem.
Friend schreef:
He Jan Paul thnx voor je reactie. Ik vind er veel erkenning in. Tijdens het werk vandaag had ik een zeer groot verlangen om bij Hem te zijn. En ik voelde een soort roes van zijn liefde. Net alsof ik drank op had..Maar het was zo heerlijk gevoel die liefde van God. Het ging diep..You and me, me and You..
God is goed 🙂
Jan Paul Kok schreef:
Beste Marike, je stelt best een lastige vraag. In feite heeft God het volste recht ons voortdurend te verwerpen, omdat we als ondeugende hondjes steeds van Hem weglopen om de schepselen (het lagere) aan te hangen en boven Hem (de Allerhoogste) te verkiezen. Die schepselen beminnen we dan meestal om onszelf en niet om Hem, was het maar waar. Dus Hij zou boos mogen zijn. Maar kan Hij dat ook? Ik weet het niet. In een relatie zijn er altijd 2 fout als het niet lekker loopt, maar in de relatie met God niet. Hij is immers de volmaakte partner. Het ligt dus altijd aan ons. Wat wij steeds doen is ons van Hem verwijderen door te zondigen of op een of andere manier niet Hem te beminnen met heel ons hart enz. Het 1e gebod. Dat voelen wij in onze geest als onrust, verwarring, angst, schuldgevoel enz. Dus Gods boosheid is in feite ons eigen slechte geweten of de afstand die wij zelf tot Hem creëren door ontrouw te zijn. Zoek Hem, behaag Hem, bemin Hem zo goed als je kunt en Hij zal je zijn eigen vreugde in je binnenste doen voelen. Dan ben je blij en opgetogen en je hebt veel energie (want van U is de Kracht…). Je WEET dat Hij in je leeft, dichtbij en met je verzoend is. Je zegt: o, Heer, ga nooit meer weg, belet mij te zondigen of af te dwalen, ik smeek het U. Geef mij toch de kracht al het waardeloze en tijdelijke van de schepping weg te doen en U alleen te zoeken om voor altijd met U alleen verbonden te zijn.
Marike schreef:
Ik heb deze post de afgelopen dagen een aantal keer doorgelezen. Ik kan een heel eind meegaan met de theorie van Joseph, maar om nu te stellen dat God nooit meer boos op mij is, dat gaat te ver. Tenminste, dat denk ik 😉 Mijn eigen vader houdt ook altijd van mij, maar is echt weleens boos. God is natuurlijk veel meer en een beter voorbeeld van een Vader. God is een God van liefde, gek op Zijn kinderen, maar Hij is vast weleens boos/verdrietig dat wij tegen Zijn wil zijn ingegaan. En waarom zou God niet het volste recht hebben om een keertje boos op ons te zijn? Zou God uberhaupt nog wel eens boos zijn? Zo ja, op wie dan wel? Dat het nieuwe verbond rust op Genade van God; Amen, maar ik zie dus ook de link tussen Gods boosheid op onze zonde (niet op ons als mensen) en Zijn nieuwe verbond niet. Maar wie weet, kan iemand mij dit uitleggen 😉
Jan Paul Kok schreef:
Ja, over oude en nieuwe verbond zijn nogal vaak misverstanden, zoals ik het ervaar. Laatst op het nieuws hoorde ik dat er een Amerikaanse dominee was die een dankdienst gehouden had voor het grondrecht van elke Amerikaan om een wapen te dragen of te bezitten. Het lijkt me dat dit een klap in het gezicht van de H. Geest is en absoluut niet kan als de christen werkelijk geworteld is in het nieuwe testament, waar de Liefde het voornaamste en het Enige is, ook voor de vijand. Als ik een tegenstelling bespeur tussen oud en nieuw testament laat ik het nieuwe de doorslag geven. Daar is het tenslotte ook het 2e en definitieve voor. God wilde ons nog verheffen boven de adel van het oude en verschafte daarvoor het nieuwe door Zelf op aarde te verschijnen in de Zoon en volledige openheid van Zijn zaken te geven. Wij kunnen ons nooit op het oude beroepen als het ons zo uitkomt, maar moeten altijd in twijfelgevallen het oude vergelijken met het nieuwe en de volmaakte raden van het nieuwe voor laten gaan boven de minder volmaakte van het oude. Lijkt mij. Altijddurend, gezegd van het nieuwe verbond wil trouwens ook zeggen dat verbetering niet meer mogelijk, laat staan nodig is en dat het eerste voorlopig was. De volledig ware godsdienst is met Jezus beschikbaar gekomen op aarde en wel voor goed. Het zoeken of met nieuwe ideeën komen kon helemaal ophouden.
Mark B schreef:
Hey Frank,
Bedankt voor de tip. Ik heb even snel gekeken en de fouten eruit gehaald.
Groeten, Mark
Frank schreef:
God is zelfs niet toornig over zoveel type- en spelfouten.
Mark W schreef:
Relaxt Rob, dit moet je soms weer even scherp hebben.