Laatst las ik in de CV-Koers (christelijk opinieblad) nogal ongezouten kritiek op ons christelijke cultuurtje. Er werd gesteld dat wij als Christenen eigenlijk wel kunnen stoppen met ons geloof. Wij zijn op geen enkele manier anders dan de mensen om ons heen. We leven, kopen kleren, gaan (liefst 2x per jaar) op vakantie, maken carrière, etc.

Het raakte me diep want ik herkende me in de omschrijving van de huidige staat waarin wij als Christenen verkeren. Ik besloot een ‘preek’ te maken over dit onderwerp, waaruit ik graag een paar dingen met jullie wil delen.

Het Nieuwe Testament roept jou en mij op om te leven met een grote verwachting van de komst van Gods koninkrijk! We zijn geen burgers van deze wereld. Wij zijn burgers van het Koninkrijk van de Hemelen. Dat is de plek waar het gras veel groener is en waar het water veel helderder is dat in deze wereld. Dat is Gods belofte! Steeds weer zeggen Jezus en Paulus (e.a.) dat we met alles wat we hebben, moeten leven in de verwachting van dát koninkrijk.

Neem Hebreeën 11: 13-16
“Zij (de geloofshelden) zijn allen in geloof gestorven(…) ze zeiden van zichzelf dat zij op aarde leefden als vreemdelingen en gasten. Door zo te spreken lieten ze blijken op doorreis te zijn naar een vaderland(…)ze, keken reikhalzend uit naar een beter vaderland: het hemelse.”

Dat is de identiteit van deze geloofshelden. Als kind van God, zijn ze pas écht thuis als ze bij God zijn. Ze weigerden deel te zijn van deze maatschappij met al haar zonde. Ze voelen zich anders, echt radicaal anders. Ze voelden zich alleen, hadden verdriet en werden raar aangekeken. Ze werden zelfs vervolgd. Waneer jij je gaat realiseren dat je niet hier op aarde thuishoort ga je anders leven.

Bedenk telkens weer bij al je keuzes dat bij God het gras echt groener is. Neem niet genoegen met iets van deze wereld dat wel oké lijkt. Je weet tenslotte dat Gods Koninkrijk veel mooier is. We moeten met al onze kracht investeren in het huis (koninkrijk) van God. En niet in ons eigen huis, onze carrière en onze fijne plannetjes. Als je op doorreis bent naar Spanje en je gaat even slapen aan een stinkende zuid Franse snelweg. Zet je dan je voortent op of klap je je luifel uit? Nee, natuurlijk niet. S’ Ochtends wordt je wakker en rijdt je vol goede moed snel weer verder. Op weg naar dat heerlijke vakantiepark. We moeten niet onze voortent en alle poespas in dit leven opzetten. We weten toch dat alles hier een slap aftreksel is van Gods Koninkrijk?! Leven voor Zijn Koninkrijk levert echt een feest op, dat blijvend is! Als we zo gaan leven, zijn we echt anders en hebben we een krachtige boodschap aan de mensen om ons heen!(ook: Fil3:18-21 en Joh 17:14-18)

Een citaat over christenen uit de 2e eeuw na Christus waar we veel van kunnen leren:
“Ze wonen in hun eigen land, maar als vreemdelingen. Ze delen in alles mee als burgers, maar hebben als vreemdelingen alles te lijden. Elk vreemd land is hun vaderland en elk land is hun vreemd. Ze krijgen kinderen, maar ze leggen hen niet te vondeling. Ze delen hun tafel maar niet hun bed. Ze houden van allen, maar ze worden door allen vervolgd. Ze komen alles tekort, maar ze hebben in alles overvloed. Ze zijn arm maar ze maken velen rijk. Ze worden beledigd maar ze bewijzen eer.” Zij hadden een hart gericht op Gods Koninkrijk!

Groeten, Dirk Jan