Deze blog is geschreven in begin 2008. “Het is in Nederland sinds 2007 zelfs bij wet verboden kinderen te slaan. De ooit pedagogisch verantwoorde tik is nu dus strafbaar.” Destijds had ik nog geen kinderen. Inmiddels ben ik vader van 2 prachtige jongens en ben ik van mening veranderd. Een pedagogische tik is niet goed te praten en niet goed voor de relatie met je kind. Toch heb ik ervoor gekozen deze blog niet te verwijderen, zodat jullie alsnog een inkijkje kunnen krijgen in hoe ik er destijds over dacht.
Afgelopen woensdag hadden we op school een discussie over de ‘pedagogische tik’. De vraag die werd gesteld; Mag je als ouder je kind een ‘pedagogische tik’ geven?
Ik ben van mening dat een beheerste en weloverwogen tik moet kunnen. Een tik ter correctie, waarbij de ouder het kind een tik geeft met de gedachte het gedrag van het kind te verbeteren. Een ‘pedagogische tik’ wordt niet gegeven vanuit frustratie en onmacht maar vanuit een beheerste en weloverwogen tik die nauwelijks of geen pijn doet. Je geeft een kind immers straf ter verbetering en niet als boete, niet waar?
Het probleem is alleen dat maar heel weinig opvoeders kunnen omgaan met de ‘pedagogische tik’. Vaak slaan ouders hun kinderen onbeheerst. Ze slaan vanuit woede en of frustraties.
Ik vind het afschuwelijk om te lezen op het internet dat opvoeders hun kinderen slaan vanuit de gedachte het kind te boeten. “ik ben nog niet klaar met je..” Het komt regelmatig voor dat kinderen nog op late leeftijd door hun ouders geslagen worden. Misschien ben jij ook wel vroeger (nog steeds) geslagen door je ouders.. (opvoeders)
Uit onderzoek is gebleken dat wanneer een opvoeder zijn kind onbeheerst slaat het kind onzeker wordt en angstig. Angstige, onzekere kinderen worden vaak nog vervelender waardoor de opvoeder nog harder gaat slaan. Zo belanden kinderen en opvoeders in een vicieuze cirkel, het gaat van kwaad tot erger.
Sommige christelijke opvoeders gebruiken de teksten uit spreuken als argument om hun kinderen te slaan. Lees ze maar eens rustig door en vorm je mening.
Spreuken 13:24: Wie zijn zoon de stok onthoudt, haat hem,
wie hem liefheeft, tuchtigt hem.
Spreuken 22:15: ” Een kind is geneigd tot dwaasheid,
de stok wijst het terecht en weerhoudt het ervan.
Spreuken 23:13: ” Onthoud een kind geen onderricht,
van stokslagen gaat het niet dood.
Spreuken 29:15: ” De stok en berispingen zorgen voor wijsheid,
een kind dat niet wordt opgevoed, maakt zijn moeder te schande.
Ben jij een voorstander van de “pedagogische tik”/ je kinderen beheerst slaan, of vind je dat je helemaal geen lichamelijk contact mag gebruiken in de opvoeding van het kind?
Like deze blog!
Jan Paul schreef:
Hoi Sicco,
Het geduld dat God met ons heeft moeten wij natuurlijk immer als voorbeeld nemen bij de opvoeding van onze eigen kinderen. En ook verder moeten we God/Jezus trouwens in alles en altijd als voorbeeld nemen, dus in alle aspecten van het leven, althans als wij aan onze roeping als ware mens van voor de zondeval willen beantwoorden.
Ik heb incidenteel wel eens een portie bilkoek moeten uitdelen toen mijn jongens niet de minste bereidheid toonden eindelijk eens te stoppen met klieren. Je kan ook bulderen misschien. Maar niet onverwacht en gemeen telkens uithalen om het minste vergrijp dat geen vergrijp is natuurlijk. Je weet volgens mij in je hart zelf wel wanneer je traumatiserend bezig bent en wanneer opvoedkundig verantwoord. Als in de bijbel, het Boek van de Zachtmoedige en de Nederige God der liefde, trouw en waarheid staat: “wie zijn kind liefheeft deelt straf uit indien nodig, ook lijfstraf”, zal dat nooit opgevat kunnen worden als iets dat tot trauma’s en een haatpersoonlijkheid leidt. Juist de afwezigheid van dat liefhebben: “wie zijn kind liefheeft…” veroorzaakt trauma’s en legt de basis voor een misvormde persoonlijkheid, die zijn haat later uit kan gaan spreiden over alle mensen. Anti-sociaal geworden omdat het geleerd heeft dat mensen pijn doen.
Misschien is het mogelijk de tik of bilkoek helemaal achterwege te laten, ik zou het niet weten. Wat doet Cesar Milan hiermee, het honden-pedagogisch genie? Straf hoort er wel bij, in elk geval bij ons mensen, een flinke boete voor door rood rijden helpt echt, heb ik gemerkt. En ik heb een uitstekende relatie met mijn kinderen, er is geen spoor van angst of trauma bij hen te bespeuren, de strafjes die ik heb moeten toepassen zijn niet in het minst traumatiserend gebleken. Het kind weet ook heus wel wanneer iets terecht is. Het trauma zal ook ontstaan onder het juk van onrecht dat het kind wordt opgelegd en dat het gedwongen wordt te verdragen, nog los van de pijn en de angst en het verschrikkelijke gevoel en besef dat “thuis” de plaats van pijn en schrikbewind is ipv. de plaats van liefde, warmte en troost.
Je zegt: als andere manieren niet meer helpen, nee, maar dat hoeft toch niet voort te komen uit jouw onmacht als opvoeder, maar kan toch ook in de kwallerigheid en de hardleersheid van het kind in een bepaalde concrete situatie zitten?
Groeten, JP
Sicco schreef:
Jan Paul, uiteraard altijd weloverwogen is wel paradoxaal als je het over het slaan hebt. Een tik uitdelen of je kind hardhandig aanpakken is immers altijd een teken van onmacht. Als andere manieren niet meer helpen en je weet niet meer wat je moet doen dan ga je om je heen meppen.
Jan Paul schreef:
Hoi “Ik haat”, ik noem je maar zo, omdat je dat zelf als naam gebruikt. Indrukwekkend, heftig verhaal. Zo lees je eens de binnenkant van kindermishandeling, iets anders dan berichten in de krant of statistieken. En dan te bedenken dat het zo ontzettend veel voorkomt.
Heb je hulp? Dat was mijn 1e reactie toen ik bezig was je te lezen. En de 2e: kun je daar weg? Want dit alles heeft niets met God en de bijbel te maken. Je hebt hun haat al geïnternaliseerd (tot een stuk van je zelf gemaakt) blijkbaar en je loopt het gevaar dat je je in dezelfde lijn verder ontwikkelt. Daar ben je zelf niet schuldig aan, maar het werkt wel zo. Misbruikte kinderen gaan vaak ook zelf misbruiken. Of liever: misbruikers, zijn veelal zelf misbruikt. Met mishandeling zal het wel niet anders zijn. Hoe zijn die ooms en je moeder zelf opgevoed? Is ook bij hen de liefde er uit geramd?
Het is natuurlijk dramatisch dat je moeder zegt: dat moet van God. Ze heeft een probleem in het oordeel, durf ik wel te zeggen, net als alle bommenleggers van andere religies die ook geloven dat het moet van God. Dat is God allemaal niet. Je mag raden wie het dan wel is.
Maar jou raad ik aan hulp te gaan zoeken zo snel mogelijk om van je naam af te komen. De haat heeft al wortel geschoten in jezelf zoals je aangeeft, zo zeer dat je je ermee identificeert. Daar ligt nu jouw probleem ongeacht hoe het ontstaan is. Ga dat oplossen, het is mogelijk met hulp van mensen en van de ware God, niet deze die jouw zogenaamd christelijke, maar in feite anti-christelijke opvoeders jou hebben leren kennen, maar de God die Liefde is. Die bestaat ook, al ken je die nog niet misschien. Ik bid dat je Hem zo snel mogelijk leert kennen. Ik bid voor “Ik haat” en ik roep alle medebroeders en zusters op deze site op hetzelfde te doen.
Sterkte en ga aan de slag, laat dit zo niet doorgaan. Volgens mij begint er al iets nieuws nu je op deze site je verhaal hebt achtergelaten. Ga weg daar in plaats van je moeder terug te slaan, ik meen het. Ik weet niet of je iets met het geloof hebt, maar probeer je te identiciferen met Jezus die onschuldig ter dood veroordeeld is en voor zijn beulen staat, die geslagen en gehoond wordt, bespuugd en tot in de grond vertrapt en vernederd, hoe Hij zich niet verdedigde, niet terugsloeg, maar droeg, zwijgend leed, verdroeg. Ik snap dat je dat niet kunt, maar overdenk het en begrijp wie Jezus is. Ga daar dan zo snel mogelijk weg.
Vrede en zegen, JP
Ik haat schreef:
Ik ben ook Christelijk opgegroeid met mijn 2 ooms in huis en moeder. Ze sloegen me alle 3 om de stomste redenen. Ik weet nog zat in groep 3. Had moeite met rekenen en werd iedere keer geslagen als ik een fout antwoord gaf thuis als ze me hielpen met huiswerk. Niet 1 snelle klap maar echt meerdere achter elkaar.Het was echt niet om me te corrigeren maar gewoon uit pure woede en frustratie! Mijn moeder schreeuwde en trok echt een monsterlijk gezicht.Een van mijn ooms sloeg me een keer toen ik 4 was hij had haast en ik moes mijn shirt aandoen maar door de haast had ik hem verkeerd om en ik kreeg een aantal harden klappen! Ik was echt doodsbenauwd als mijn moeder me wou helpen met huiswerk. Ik zat altijd te denken o nee he niet weer. En als ik om hulp riep werd ze nog gestoorder. Ik zat echt te trillen tijdens het huiswerk van de angst en adrenaline ( Ik stond altijd klaar om te rennen als ze weer zo’n woedeaanval kreeg )Me moeder zei ook altijd tegenstrijdige dingen. Zoals: Als je iets niet snapt vraag het dan aan mij, dan stel ik een vraag en wordt ze boos en krijg ik klappen. Zoals ik al zei op de bassisschool had ik moeite met rekenene.Ik had ook een beetje last van overgewicht en we waren aan het joggen ik was een beetje moe aan het worden en begon te hijgen en zij Schreeude meerde keren: Wat is dat?
Moest vaak mijn werk na 3 uur nog maken en als ik thuiskwam kreeg ik weer klappen.Dus ik ging gewoon naar huis zonder mijn werk af te maken. Toen belde school, en zei ze tegen mij maak je werk af op school en kom dan naar huis dat deed ik ze kwam me ophalen en was boos omdat ik laat thuis kwam en begon me te slaan. Ik vroeg aan haar waarom sla je me altijd tijdens het huiswerk maken? Zij zegt omdat het van God moet! (Ik ben inmiddels 17 wordt dit jaar weeer 18 en denk nu inmiddels dat het merendeel van het gezin waarin ik woon geestlijk niet in orde is/was). Ik woonde met mijn moeder 2 ooms en lafhartige stiefvader ( die durfde nooit in te grijpen als ik ten onrechte werd geslagen) Woon nu nog met mijn stiefvader en moeder in huis maar ik heb echt een grote haat voor familie ontwikkeld. Ik zeg niet dat ik een engel ben maar als je een kind slaat doe het dan wel als het iets verkeerd gedaan heeft. Voorbeeld: Mijn moeder heeft weer een van haar woede-aanvallen tijdens het helpen bij huiswerk Zij schreeuwt: wat is het antwoord? Ik zeg ik weet het niet ( en ben eerlijk ik weet het echt niet) zij schreeuwt nog een keer Ik roep nu maar een antwoord 15: Ik krijg een klap en een levenslange trauma. Groep 8 ik heb moeite met delen en word geslagen door mijn moeder en krijg en bloedneus. Wie dit een pedagogische tik durft te noemen die moet zichzelf echt laten nakijken. 1e jaar op het VMBO ging net over met matige cijfers moeder was niet blij en rende me het hele gebouw achterna.
Sinds mijn 16e sla ik gewoon terug kan me niet schelen wat er inde bijbel staat ik sla terug als het ten onrechte is en (kei)hard! Een kind is maar een mens en wordt door zijn ouders beinvloed/verpest. Ik deed graag dingen voor mijn moeder toen begon ze me te commandere voor dingen die ik met liefde deed. Voorbeeld Breng me aub mijn sschoenen, aub mama hier zijn je schoenn. En nu : Breng me mijn schoenen en snel een beetje!!!!!! .
Maar ze is nu rustiger want ze weet dat ik nu gwoon terugsla.
En voor diegene te denken dat de bijbel slaan geoorloofd is moeten echt zichzelf laten nakijken. Dus ik zou zeg maar mijn kinderen al om de kleinste redenen en domste mogen slaan ja doei. Ik ben zo hard geslagen in me leven door mijn famielie dat er zenuwen in mijn lichaam beschadigd zijn en heb ik soms last van onregelmatige bewegingen/stuiptrekking.
Maar wat ik wil zeggen is wees geen overgelovige Ned Flanders. En vraag eerst rond aan andere ouders hoe die hun kinderen corrigeren is echt geen schandde. Want wat als jij als ouder sterft en je hebt je kind zoveel haat ingslagen dat die wel kan lachen en dansen op je graf. Of niet op je begravenis komt of niet wil meebetalen. Of gaat staan lachen van vreugde op je begravenis. Want je ziet het vaak ouders vragen nooit over kinderkleding of opvoedingstips maar wel staan opscheppen wat voor cijfers je kind haalt of hoe mooi die wel niet is.
Dus als je dit leest vraag nog eens in jezelf wat een corrigerende tik is? En ga even niet uit van de bijbel maar van je gezond verstand.
Luna schreef:
Hallo,
Zelf vind ik de ‘pedagogische tik’ zeker kunnen! Waarom mag je een kind het niet even laten voelen als hij/zij iets fout heeft gedaan? De opvoedingen van tegenwoordig, met alleen maar praten, werkt ook niet. Een kind heeft duidelijke regels nodig om een duidelijke grens voor ogen te hebben. Praten, praten en praten heeft niet altijd het gewenste effect. Kinderen gaan ook echt niet de hele tijd daarna luisteren. Een tik, die op een goede manier is uitgedeeld, heeft dan veel meer effect. Je word ergens op gewezen door die tik en je staat er bij stil dat het niet goed is. Door die tik heb je het idee; ik ben nu echt op glad ijs beland en doe nu echt iets wat niet goed is en/of niet door de beugel kan.
Ik zelf ben er dus een voorstander van, zolang het maar op een goede manier gebeurd. Niet uit woede of frustratie en zeker niet te vaak of onnodig hard. Even laten voelen dat iets fout is, is zeker niks verkeerds aan!
Groeten.
Stef. schreef:
Ben zelf op een ouderwetse degelijke Christelijke manier opgevoed met tucht en roede,en als Christen heb je de bijbel te respecteren.Mensen die hun kinderen nog via de ouderwetse traditionele manier tuchtigen d.m.v. een pak voor de billen worden van harte uitgenodigd om contact met me op te nemen.
email: pallas1 [at] chello.nl
Kees schreef:
Beste Rob,
Ik vind dat een pedagogische tik moet kunnen.
Ik heb er veel moeite mee dat de overheid zich gaat bemoeien met de manier van opvoeden. De laatste 5 jaar zie je steeds vaker dat de overheid vindt dat ze recht heeft om zich met de opvoeding van kinderen of bepaalde groep kinderen mag bemoeien.
De overheid heeft de plicht om in te grijpen bij geweld maar niet eerder, en ze mag niet een hele groep beoordelen op een minderheid.
Julia
Ik vind dat er verschil is tussen een tik en slaan.
Stef
Wat is een christelijke manier van tuchtigen?
Groetjes en Gods zegen toegewenst,
Kees
Stef. schreef:
Hallo allemaal;zelf ben ik op een Christelijke manier getuchtigd en het heeft me goed gedaan en ik accepteer dat ook bij anderen.
Mensen die er net zo over denken kunnen met mij contact opnemen voor uitwisseling van gedachten etc.
Vriendelijke groet,
Stef zonnestraal55 [at] live.nl
Julia schreef:
persoonlijk vind ik slaan een vorm van onmacht. Als mijn buurman iets doet dat niet door de beugel kan, hoef ik bij hem ook niet met die pedagogische tik aan te komen, dan eindig ik op het politiebureau. Waarom mag een kind wel geslagen worden? Kinderen lijken zowiezo wel vogelvrij te zijn in deze wereld. Voor een schuurtje heb je een vergunning nodig, maar elke psychopaat kan een kind op de wereld zetten en het als oud vuil behandelen. Walgelijk! Ik vind die zg. pedagogische tik helemaal niets!
Mr President schreef:
Ik weet nog goed de tik van mijn moeder toen ik met haar portemonnee de buurt in liep, om iedereen te laten zien hoeveel geld ik had op 6 jarige leeftijd. Of de schop onder mijn reet toen ik fikkie had gestoken. Daardoor wist ik de ernst van de zaak en werd ik door de straf erdoor ontmoedigd om het nogmaals te doen.
Een pedagogische tik o.i.d. ben ik dus wel voorstander van;)
Wie ja ik schreef:
Een tik hoe je het ook pedagogisch mag noemen blijf ik de weg van de minste weerstand vinden. Je zal van mij niet horen dat het mij nooit overkomen is maar de andere kant ken ik ook maar al te goed. Wetende dat je kinderen je tot erge woede kunnen brengen is en blijft ook de tik een niet toegestaan feit. Ik vraag mij ook nog steeds af wie het woord pedagogisch tik heeft uitgevonden? Wat wat voor jou een pedagogische tik is is voor een ander kindermishandeling. Ze bedoelen beide hetzelfde ik wil de macht en niet jij. Dus zoals jullie uit mijn relaas kunnen lezen ik ben tegen welke vorm van tik al heb ik mij er helaas zelf ook schuldig aangemaakt.
BW schreef:
Ik vind dat je je kind niet moet slaan.
tenzij ze jou, of je vrouw slaan,
wat niet gebeurt als je op een GEZONDE manier overwicht hebt op je kinderen.
Ik heb een goed voorbeeld met een jongen uit me klas(niet christelijk), daar zou zijn vader hem NOOIT slaan of lichamelijk pijn doen.
Als hij iets doet wat fout doet dan maakt z’n vader duidelijk wat het is, meestal het kijken alleen al is genoeg,
en als het echt ernstig is, spreektie niet met hem totdat hij ziet dat hij verbetering laat zien in zijn gedrag.
Werkt 1000 malen beter dan een tik geven.
Iemand die zijn kind een tik geeft, of het nu ‘pedagogisch’ is, of niet verdient het om zelf geslagen te worden door zijn baas op het werk als diegene iets fout doet daar.
Anne schreef:
Heej,
ik ben zeker voorstander van de pedagogische tik. Ik ben zelf in het verleden maar heel weinig ‘geslagen’, maar de keren dat het gebeurde staan mij ook nu nog bij als rechtvaardig. Aan de andere kant snap ik het vanuit de regering ook, dat ze het verbieden. Het is onmogelijk om bij iedereen na te gaan van: Slaat hij/zij zijn kind te hard. En wat jij ook al zegt, het gebeurt te vaak dat er wordt geslagen vanuit een woedeaanval.
Groetjes, Anne
Rudy Kinds schreef:
De pedagogische tik……. Dit is een zeer complex onderwerp waarin verschillende belangen een rol spelen. Mag – moreel gezien – bijvoorbeeld de wetgever naar posifief recht (de Nederlandse Staat) voorschrijven hoe ouders binnen de grenzen van de Nederlandse jurisdictie hun kinderen opvoeden. Maar van de andere kant kan het mishandelen van een kind in de private sfeer ook niet toegestaan worden. Waar houdt dus de opvoedvrijheid in het private domein (= binnen de huissituatie) op?
Van de andere kant, wie kent de verhalen van “vroeger” niet? Als je illegaal een vuurtje in het bos aan het stoken was en de veldwachter betrapte je, kon je van hem een klets krijgen en als je met de veldwachter thuis kwam kon je van vader ook nog een stevige klets tegemoed zien. Een volgende keer in het bos liet je het wel uit het hoofd om fikkie te stoken; niet omdat het brandgevaarlijk is, maar vooral voor de kletsen die in het voor uitzicht lagen. Kort om: doel bereikt.
Het zou mijns inziens niet verkeerd zijn in pedagogische omgevingen aan een tactisch juist gegeven klets een zekere opvoedkundige waarde toe te kennen. Dat voorkomt ook gevallen als tijdens de recente “1040 uren norm” rellen dat er allerlei wilde “competities” gaan ontstaan in hoe vaak men door de politieknuppel geraakt is en tegelijkertijd vervolgingen plaats vinden wegens buitensporige politiebrutaliteit. Wie heeft het dan voor het zeggen in het land?
Groetjes!!
Jan Paul schreef:
Hallo Karen, volgens mij is het voornaamste punt dat je van een jong kind nog niet een volledige “voor-rede-vatbaarheid” kunt verwachten. Van de puber al wel, daar werkt de tik dan ook niet meer denk ik, dan nemen ze gewoon de benen naar een kraakpand om daar rustig liederlijk te kunnen zwelgen en dronken te worden of stoned.
De tik of mep of draai om de oren, of bilkoek, die uiteraard altijd weloverwogen en beslist niet, zoals ook hierboven al door iemand gezegd is, in onredelijke drift of boze hartstocht uitgedeeld moet worden, is soms het enige middel om tot het jonge kind door te laten dringen dat er een tolpoortje is waar het nu echt niet doorheen mag. Is het kind groter, dan is het ook begrijpender en meer ingeleid in argumentatie, het heeft meer kader, begrijpt het waarom van een verbod of gebod. De tik of mep enz., is een soort samenvatting en vervanging van een boel gepraat waar het op een bepaalde leeftijd toch niet aan wil of niets van begrijpt. Bij een rood stoplicht gaan wij ook niet redeneren en het waarom onderzoeken, we stoppen gewoon. Zo moet het kind soms leren gewoon te stoppen en zich te onderwerpen, zonder te vragen waarom.
Ikzelf ben eigenlijk te aardig opgevoed. Ik mocht teveel. Geen grenzen, dus steeds stouter, de glijbaan en de aantrekkingskracht van het verkeerde. Gevolg daarvan is dat ik nog steeds moeite heb mezelf lastige dingen op te leggen zoals regelmaat en structuur. De tik werkt ook geweten vormend. Of grenzen internaliserend. Ik moet mezelf nog altijd zwaar overwinnen om iets tegen mijn zin te kunnen doen. Misschien zou het goed zijn mezelf af en toe eens een opvoedkundige tik te geven met een zelf geprutst geseltje, uiteraard in alle zachtmoedigheid en kalmte, weloverwogen, maar toch om af en toe eens wat beter bij de les te blijven en wat meer discipline te ontwikkelen. Men is nooit te oud om te leren.
Je ziet trouwens ook bij dieren dat een tijgerwelp af en toe een oplawaai krijgt van de moeder als ze genoeg heeft van dat gebijt in die die oren en die staart. Niks mis mee toch? En zeker niet in strijd met de liefde, want ik neem aan dat alle dieren instinctief alle liefde voor hun kroost hebben gehouden die de Schepper hun meegegeven heeft omdat bij dieren niets is aangetast door egoïsme of zonde.
Adam en Eva werden uit het paradijs gezet, maar over de tijger en mijn hondje lees ik niets.
succes met je jongerendebat, groeten, JP
Karen... schreef:
Ik moet na de krokusvakantie een jongerendebat houden over deze pedagogische tik . Ik moet een voorstander zijn (wat ik ook ben). Ik vind alleen niet voldoende goede en objectieve argumenten om te gebruiken. Als jij nog goede argumenten weet , laat het hier dan alsjeblieft weten !!
alvast bedankt , Karen 🙂