New people, new language, new everything!
Een cultuur shock is een groot probleem voor veel mensen die naar een nieuwe plaats verhuizen. Je gaat weg uit je vertrouwde...
Hoi, ik ben Lucien. Ik ben 16 jaar oud en zit op de middelbare school. Ik ben voor m’n gevoel al sinds januari dit jaar ’n christen. Sindsdien is er ontzettend veel, maar voor m’n gevoel nog veel te weinig, in mijn omgeving veranderd.
Ik vroeg me rond november dit jaar af: waarom ben ik tot het geloof gekomen? En hoe? Bij mij was het een toevallige samenloop van omstandigheden. Ik kreeg vorig jaar rond oktober een uitnodiging voor de catechese. Zomaar. En een maand later, een week voor het eind van het schooljaar, werd ik veel uitgescholden en gepest. Zomaar. Ik zocht steun. Ik was toen al een paar keer naar de catachese geweest, waarna ik besloot het geloof aan te nemen. Nu besef ik me dat de mensen die me gepest en uitgescholden hebben, me voor ’n deel tot het geloof hebben geholpen.
Mijn keuze voor Jezus was geen makkelijke. Ik stond er voor mijn gevoel alleen voor. Mijn klasgenoten waren fel tegen Jezus, ze werden ook gedreven door een groepje jongens in de klas. Ik had toen niet het lef om er iets tegen te doen.
In de zomervakantie kreeg ik steeds meer het gevoel: ik moet langzaam aan meer en meer aan verkondiging gaan doen, want zoals het tot aan de vakantie op school ging, kon het niet. Ik heb het halve Nieuwe Testament uitgelezen, in ongeveer drie weken. Dit jaar heb ik tegenover de mensen die dicht bij me staan op school, getuigd van mijn geloof. Ik wil ook tegenover de mensen die echt een soort ‘anti’-christ zijn, die verder van me af staan, getuigen, ook al kan dat voor mij in persoon nare gevolgen hebben. Ik wil dat nog dit schooljaar bereiken. Ik merk dat ik me moet laten ‘lanceren’ door de Geest om dit te bereiken, want ik kan tegenover veel mensen niet duidelijk genoeg zijn over Jezus. God heeft me al beloofd dat zijn Geest nog op me af zal komen om me te helpen.
Ik weet nog niet wat ik met de toekomst wil gaan doen. Ik heb soms ideeën om ’n boek te gaan schrijven. Een kort boek met mijn idee van ‘christelijke ideeën.’ Ik zie dat ‘de samenleving’ geen enkele kennis van de Bijbel heeft. Ik ben geïnspireerd door Open Doors, met name door Anne van der Bijl, die een paar maanden geleden verscheen in het elfde uur. En mijn persoonlijke voorbeeld is Dietrich Bonhoeffer, een Duitse theoloog die tegen het nazi-regime in opstand kwam. Ik lees nu een boek over hem. Wat mij opvalt, is dat het echt een heel simpele man is rond z’n twintigste. Ik zou het geweldig vinden, als ik nu, morgen, over ’n paar weken, later en voor altijd de ‘angst van het leven’ kan overwinnen.
Waarom en hoe ben jij tot het geloof gekomen? Wil je de ‘angst van het leven’ passeren? Lukt dat, ja of nee? Ik wil je helpen!
Ik zie uit naar jullie reacties
Lucien
Like deze blog!
Teun schreef:
Zo Lucien, als ik het zo lees vind ik dat je een moedige houding hebt! Zoals Bonhoeffer, maar ook Jezus zelf laat zien, ga je er als volgeling meestal niet op vooruit wat ‘maatschappelijke acceptatie’ betreft… Wat maakt voor jou dat je dan toch met Jezus wilt leven?
Voor mij is ‘overgave’ gekomen door mijn diepste geheim met Jezus te delen. Wat me erg hielp, is trouwens een goede vriend die er eerst naar luisterde, waarna ik er ook vrijmoedig mee naar God durfde!
Anoniem schreef:
Hee Lucien,
Ik zie hier vele reacties, maar op de late avond neem ik geen moeite om dit door te lezen. Mijn ogen vallen half dicht..
Maar ik wilde ff zeggen dat ik dit een tof stuk vind. Ik was ook 16 toen ik tot geloof kwam. Vet veel lui van mijn school vonden mij opeens maar een rare kerel omdat ik te pas en te onpas over Jezus begon binnen 10 minuten:P bij wijze van..en er werd ook over mij geroddeld. Echt veel ook…maar ik merkte dat ik troost bij God vond en vooral kracht.
Succes met je ontdekkingstocht!
Gr.
p.s. Bijbelkennis is een goed streven. Het is je zwaard kerel. Lees Efeze 6 over de geestelijke wapenuitrusting, Rom 8 en Hebreeën 4:12 Hier kun je veel over Bijbelkennis onder het motto ‘zwaard van de Geest’ halen.
Mark W schreef:
Gaaf Lucien, hou dit vuur vast, God staat aan jouw kant, ga ervoor!
Je inspireert me, tof!
Jan schreef:
Lucien,
bedank God maar voor deze woorde. Via mij wilde Hij het jou laten weten.
groet,
jan.
Lucien schreef:
Beste Teun, Kees en Jan en eventueel daarna volgende mensen
Ik wil jullie hartelijk bedanken voor jullie reacties. Ze helpen mij, maar ik wil niet naast mijn schoenen gaan lopen. Ik heb nog n lange weg te gaan. Ik zou wel heel graag met mensen in contact komen om te praten.
Voor iedereen die geinteresseerd is in Bonhoeffer, er is een boek: de beker der gramschap. Ik raad je aan het te lezen.
Ik wil Kees bedanken voor zijn vers. Dank je.
Ik wil Jan bedanken voor zijn zin: Zijn ziel hebben ze niet kunnen beroven. Wonderschoon!
Ik wil Teun bedanken voor zijn zin: ga je er als volgeling meestal niet op vooruit wat ‘maatschappelijke acceptatie’ betreft… dat besef ik me ook, maar het is lastig die laatste stappen te maken (die paar getuigenissen tegen de mensen op school) van Gods wil.
Houdoei, alle Gods zegen en fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar…
Jan schreef:
Op zo’n jonge leeftijd weten wat je wilt. goh, echt mooi dat er nog zulke mensen zijn.
ik weet dat ergens staat geschreven, of heb het eens gehoord dat je lichaam dood gaat.
maar dat je geest die God toebehoort niet zal sterven omdat jij gered bent door Jezus Christus.
Zelf ben ik in de begin 20 en ga zelf ook door een moeilijke tijd heen (zelf heb ik overigens ook voor deze website geschreven).
Lucien? Laat me je aanmoedigen om een licht te zijn, leer te wandelen in het licht van God.
Er staat ook ergens geschreven dat hij je pad zal verlichten.
Goed van je dat je al het halve testament heb uitgelezen.
Wat ik gister te weten ben gekomen via een goede kennis, namelijk ‘galaten 5’. Lees deze eens door daar staat ingeschreven hoe een profeet maar ook hoe ander mensen zich moeten gedragen. Wat wel goed is en wat niet goed is.
Probeer vooral jezelf staande te houden ‘nogmaals die jongen waarover je schreef, die in opstand kwam in de tweede wereld oorlog die is niet dood gegaan. (dit is nu namelijk geestelijk gezien). Hij is op Pasen doodgeschoten. Maar doordat zijn houding werd bepaald door het geloof behoorde ook hij God toe. Toen hij dood werd geschoten, was zijn lichaam klaar om weer te vergaan tot stof. Maar zijn geest? Zijn Geest die God toebehoorde keerde weer terug naar God. Zij ziel hebben ze niet kunnen beroven.
Lucien? Probeer te leven vanuit het eeuwige perspectief daardoor word het leven een stuk makkelijker.
Gods zegen.
Jan.
Kees schreef:
Beste Lucien,
Ik kan me helemaal voorstellen dat je Dietrich Bonhoeffer zo groot voorbeeld vindt, omdat ik dat zelf ook zo vind.
Hij vluchtte naar Engeland, maar toen iemand hem een brief schreef dat het zijn taak was om in Duitsland te zijn is hij terug gekomen.
En met Pasen werd hij doodgeschoten. Zijn houding werd bepaald door zijn geloof, en hij bracht daarvoor het ultime offer, zijn leven.
Hij wist wat zwakheid was en hij kende ook de kracht die van God komt, en in die zin zou hij jouw gevoelens ook herkennen.
Het is niet gemakkelijk als je omgeving zo fel anti-Jezus is, en angst is iets wat je aardig kan verlammen. De onderstaande verzen hebben veel betekent voor mij in mijn strijd tegen de angst:
De Heer is mijn licht, mijn behoud,
voor niemand ben ik bang.
Hij beschermt mijn leven,
niets hoef ik te vrezen.
Vallen mijn vijanden mij aan,
bloeddorstig als wilde dieren,
zij struikelen, bijten in het zand.
Al komt een heel leger op mij af,
ik ken geen angst;
al drijven ze mij in het nauw,
ik blijf vertrouwen.
Psalm 27:1-3
Ik hoop dat jij er ook iets aan zult hebben,
Groetjes en Gods zegen toegewenst,
Kees
Janpaul schreef:
Dag Lucien,
Is er wel iets dat moeilijker is dan evangeliseren of getuigen van de Waarheid in een wereld die daar in feite geen boodschap aan heeft en het allemaal wel prima vindt met zijn ijdelheden, zijn vleesgerichtheid, egoïsme, met zijn genot/gemak(zucht), vermaak en geld(zucht)?
Ik denk dat iedereen die vanuit zijn tenen gelooft, de drang voelt het Licht van de genade dat in zijn binnenste brandt te verspreiden, de vreugde en zekerheid die hij zo goed kent en bewaakt, uit te dragen en mee te delen, van het Levende Liefdebrood, het Ware Manna rijkelijk te geven opdat allen verzadigd worden en rust en vrede vinden zoals de Heiland en Zaligmaker belooft. Maar hoe? Ik weet dat dus ook niet en ik ben al erg oud. Ik schaam mij in feite dat ik mijn hele leven voorbij heb laten gaan met onbenulligheden, nalatigheid en geworstel met de tegenkrachten in mezelf, zoals mijn genotzucht, die verschrikkelijke vijand van het kruis van Christus en daarmee van de ziel. Ik zie hier al die jonge mensen en vraag aan mezelf: wat doe je op die site, ouwe zak, zwijg en ga wat boodschappen doen voor nog hoger bejaarden dan jij of ga blaadjes vegen zodat hun scootmobiel niet slipt ofzo. Maar ook ik voel die drang die jij voelt. Want dat vuur van het ware geloof en het verlangen om dat vuur te verspreiden hoe dan ook, brandt in mij ook en dat vuur is tijdloos en dus niet aan leeftijd gebonden.
Ik ben echter tot de conclusie gekomen dat het te moeilijk is voor ons. God zelf moest als eerste evangelist uit de hemel komen in de gestalte van een dienstknecht om het voortouw te nemen zeg maar. Dat zegt al iets over de moeilijkheidsgraad ervan. Ik geloof dus dat het nodig is dat God Zelf in je werkt. Wij kunnen het gewoon niet. Aan evangeliseren moet m.i. een proces vooraf gegaan zijn van zuivering, verlichting en liefst ook vereniging met God. Waarom? Omdat je dan de zekerheid hebt dat jij niet meer leeft, maar dat Christus in je is opgestaan en dan is niets moeilijk meer. Dan weet je wat je moet doen, want het bestuurscentrum van al je vermogens berust dan niet meer in je eigen handen. Zo kijk ik er tegen aan. Toen ik net bekeerd was ben ik alcoholisten gaan redden. Want ik had gelezen net als jij, in het Nieuwe Testament: we moeten het verlorene zoeken. En wie raakte er verslaafd aan de drank? Jantje Paultje. De duivel kwam niet meer bij van het lachen. Het is bijna 30 jaar geleden, nu lacht hij veel minder tegenwoordig, vooral sinds ik eindelijk ook helemaal kuis ben. Daar is hij helemaal niet blij mee. Ik verwacht dat hij vrouwen naar me toe gaat sturen, maar ik ben op mijn hoede.
Mijn raad aan iedereen is eigenlijk: zoek eerst God, bid dat Hij in je opstaat en dat de steen voor het graf van je oude Adam-en-Eva-hart weggerold moge worden, zodat je verlost bent van jezelf, van je eigenwilligheid, van je ikgerichtheid, van alles uit ES, van je driften. Word eerst nederig, word eerst niets. Implementeer Galaten 5:24 in jezelf. Heb geen haast. First things first. Als God een plan met je leven heeft, geef dan alle ruimte aan dat plan, want van Hem hangt alles af, niet van ons. Laat je reinigen op de weg van de Navolging die zeer smal is. Dan kan God over al je vermogens beschikken en gaat Hij zelf achter het stuur zitten. Hij moet het doen in, met en door ons, Hij alleen. En wij moeten om Hem die ruimte te geven tot niets worden. Het is God Zelf die ons het geloof geschonken heeft, -er zit echt geen toeval in Lucien- het is God Zelf die het verlangen naar getuigen in ons hart doet branden, laten we dan ook God alle ruimte in ons geven door aan ons zelf en het geschapene te sterven en Christus in ons schone huis te doen opstaan, zodat het ook God Zelf zal zijn die spreekt als wij onze mond zullen openen.
Bless u all, JPK
Rob Giesbers schreef:
Hoi Lucien, gaaf dat je in contact wilt komen met medechristenen die ook moeite hebben met evangelisatie.. Ik geloof dat dit er veel zijn! Het vergemakkelijkt wanneer je een account aanmaakt op Gebedsbroeders.nl, zie rechtsboven. Zo kun je persoonlijke berichtjes uitwisselen met andere leden. en hoef je niet telkens de code enzo over te typen bij het plaatsen van een reactie.
Veel succes! Groetjes Rob
Lucien schreef:
Aan iedereen die het wil lezen, volgt hier een uitbreiding op mijn stukje. Ik heb nieuwe ideeën en ik hoop dat andere mensen zich erin kunnen herkennen.
Ik dacht zelf dat getuigen in de praktijk heel makkelijk was, ook al zei ik in dit bericht anders, maar toch durfde en durf ik het keer op keer niet. Ik voelde en voel me daar nog vaak schuldig over. Dat is geen oplossing. We mogen het ons makkelijker maken, ook al voelt makkelijker als minder. Ik neem als voorbeeld je kunt als ideaal je voorstellen hoe je tegenover een hele groep je geloof vertelt, maar misschien moet je makkelijker en kleiner beginnen. Het is veel beter dan niets.
Of we het nou leuk vinden of niet, we zijn groepsdieren. Dat heeft enorm tegen me gewerkt en dat doet het nog, maar we kunnen het ook als onze krachtbron gebruiken. Ik weet niet hoe anderen erover denken, maar ik heb zowel in de kerk, als op school, of waar dan ook, sterk het idee dat ik er maar alleen voor sta, zonder andere mensen, bedoel ik dan. Als andere mensen dit ook zo voelen, zouden zij met mij of met andere mensen hierover willen praten?
Groetjes
Lucien schreef:
Beste Seb
Merci beaucoup voor je reactie, Seb. Je weet de juiste snaar te raken. Ik heb mijn geloof en de andere het zijne. Waarom mensen daarin verschillen, weet ik niet altijd. Ik wil niet doen alsof ik de wereld heb uitgevonden, en al het andere per definitie als fout aanduiden, want daarmee breng ik geen mensen dichter bij elkaar.
Kinderen?! Ik ben, net, 17 geworden. En moet ik nu al aan kinderen gaan denken?
Ik zou mijn kinderen meer vrij laten, af en toe naar de kerk meenemen. Meer niet. Ik vind dat ik veel nadenk, teveel vaak, en ik denk dat mijn kinderen ook die gave zullen hebben. Dus die maken ook wel de juiste keuzes.
?? schreef:
Best Seb,
Waar het hart vol van is, stroomt de mond van over……
Groetjes
Seb schreef:
Leuk dat je het geloof gevonden hebt, daar steun in vind en daar blij mee bent, maar ik zou het persoonlijk niet op prijs stellen als je tegenover mij zou te gaan staan preken of getuigen. Net alsof ik niet voor mijzelf kan denken, ik vind het een vrij arrogante houding tegenover mensen die niet gelovig zijn. Alsof wij minder zijn met een andere levensbeschouwing.
En hoe doe je het later met kinderen? Jij hebt het uit jezelf ontdekt, geef jij ze die kans ook of stuur je ze vanaf de geboorte verplicht mee naar de kerk? Vertel je ze ook over andere religies en overtuigingen? Geef je ze de kans agnost, moslim of boedhist te zijn?
Een religie kán verstrekkende gevolgen hebben, ik vind dat je die niet aan anderen moet opdringen. Hoe denk jij daar over?