Pfoe, een lastig onderwerp snij je aan. Vooral de zin; “Wanneer we ongeloof uitspreken, dan blokkeren we de weg naar genezing”. Ik ben bij het bidden voor genezing van een zuster uit onze gemeente eerlijk geweest; Heere ik weet dat U het kan maar ik weet niet of U het ook doet. Nu vraag ik me af of iedereen die voor haar gebeden heeft ongeloof heeft gehad. Ik vind het erg lastig hoor…

Hallo allemaal,

Nog even een kort getuigenis, hoe ik op een onverwachste manier in één klap van een flinke griep was verlost.

– Kwas 16, stevige griep/hoge koorts en bad samen met mijn vader die avond voor herstel/genezing. Ik viel in slaap en kreeg een droom: In die droom was ik in een kamer en nodigde God uit, omdat ik zo naar hem verlangde.
Dat zelfde moment kwam er een groot licht uit het hoek van de kamer. Ik viel als dood neer op de grond. Ik wilde opkijken naar het licht, maar in mijn lichaam bevond zich geen kracht. Het enige wat ik kon zien was een vuur met daarin de contouren van een mens. Het strekte zijn hand uit en legde die op mijn keel. –

Ik werd wakker en greep naar mijn keel en voelde op mijn hoofd. Ademde nog eens en ontdekte dat de griep totaal weg was. God stuurde een engel om mij aan te genezen van ziekte. God is goed!

nog een toevoeging, gisteren ook gebeden voor tal van zaken oa deze site en de bezoekers. Ook heb ik een boekje gelezen waar de opwekkingprediker Finney gekenmerkt werd door een grote houding van gebed, zeer bemoedigend. Doordat hij dit deed en dicht bij God leefde bracht hij een onmiddelijke aanwezigheid van de Heer mee.
Het voorwoord van dit boekje was geschreven door Wim Bouw, een gerespecteerd man van gebed in Nederland, alweer een aantal jaar overleden. Toen ik voor de voorbereiding van de dag van verootmoediging een band moest regelen die op het laatste moment had afgezegd, stond ik achter mijn laptop, vorig huis, stond op kast. Ineens hoorde ik iemand bidden en ik zag een kort beeld van mevrouw Bouw, geknield voor haar bed. Ze had al eerder verteld dat zij en een andere vrouw die daar woonden ook ´s nachts baden, zelfs in hun slaap. Voor zover mij bekend doe ik dat niet, het is me wel een paar keer voorgekomen dat ik heftig in tongen biddend wakker wordt, dat heb ik een enkele keer ook overdag of ´s avonds, zonder dat ik weet waarom, dat overkomt me dan.
In ieder geval was het huis van gebed te Utrecht de plaats waar we een aantal keer hadden vergaderd om de dag voor te bereiden, dus dat was ook wel bijzonder. Uiteindelijk heb ik zelf gespeeld, cello, samen met DJ Groot, ook uit de VEZ en nog een zangeres. HGet middagprogramma was wel geregeld, oa door de zoon van Erik Abbink, die nu de love encounters regelt in de Kroeze Danne. Ook wel leuk om te zeggen is dat ik gisteren erachter kwam dat de ouders van mijn vriendin nog een aantal jaar als zendeling hebben gewerkt in Suriname. Dat mogen christenen allemaal wel. Precies.

Pas op.. want gij kent nog de dag nog het uur.
Op zoek naar zijn leiding, zei God kijk wat Rob heeft geschreven. Het is veur mij dan altiet weer een verassing als ik God goed blijk te hebben verstaan en er is idd een post geschreven, je moet er dan natuurlijk geen spelletje van maken, niet teveul althans-
Gisteren, weer in de trein, zta ik opnieuw naat sen vrouw, met een grote openheid veur het evangelie. Zei geloofde ook en haalde zelfs een gedeelte uit Lucas aan, het stuk over de laatste dagen. Ook kon ik getuigend at ik bij een andere vrouw te horen kreeg dat haar exman was overleden aan kanker en dat dit ook zo bleek te zijn. Er was een grote openheid voor het evangelie, bijzonder en ik had er niet voior gebeden, wle in tongen gebeden. Zegen!

Rob, ik ben het met je eens. Ik moet je bekennen dat ik jaren geleden echt een groot genezingsgeloof had. Als ik een verkoudheidje, griepje had, voelde ik me zo dicht bij de Heer, door wat ik had gelezen of anders, dat ik alleen bad ´Heer wilt U in de ziekte komen´, ik geloof dat ik de woorden kreeg geopenbaard, want ik zie er ook achteraf geen logica in. Toen week de koorts.
Ook herinner ik me een keer bij opwekking, waarbij ik me heel dichtbij God voelde. Er was ´s avonds een genezingsdienst, ik denk dat het zo in 1997, 1998, 1999 was. Ik weet niet of ik al gedoopt was in de HG. Je mocht je hand op de plaats van je lichaam leggen dat genezing nodig had. Ik had toen nogal last van mijn onderrug, dus ik legde mijn hand daar en was ook niet bezig met anderen wat me vinden, nu helaas ben ik me daar veel te veel bewust van. Het werd warm, dat vond ik niet bijzonder. Ik herinner me dat het me ging om het grootmaken van God en niet om het beter worden, ik had zeg maar geen prijskaartje op het hoofd van onze God gehangen, als het niet lukt dan..
Ik las ongeveer twee jaar geleden een boek over genezingswonderen van pater Tardif, een katholieke priester, die in charismatische kringen binnen de katholieke kerk verkeerde. Stuk voor stuk werd in de verhalen geschreven over het warm worden van de plek vóórdat er genezing kwam.- Pas op dat moment herinnerde ik me weer mijn gebed in de dienst op opwekking, meer dan tien jaar later en realiseerde me dat ik nooit meer last van mijn onderrug had gehad. Prijs de Heer!
Ik sliep een aantal jaar als kind op van die doorzakbedden en daar kwam het volgens mij van, ik was er niet voor gediagnosticeerd. Ik wens ieder het geloof toe en voor die het met mij tekort komt, bid ik ´Heer kom ons ongeloof tegemoet´.

Hoi Rob, die ene zin is zo in mijn hoofd blijven hangen dat ik jouw stukje niet meer bewust heb gelezen ;). Sorry maar bedankt dat je het nog even hebt gereageerd! Fijne dag!

voor de evt. niet-gelovige zwollenaren en omgeving die af en toe meelezen, morgenavond begint er een alphacursus, dit is de uitleg van de basis van het christelijk geloof, de contactpersoon is Hans van Eerde en zijn telefoonnummer is 038- 8520822.
Meer info vind je op deze website:
https://alphacursuszwolle.nl/voor_wie.html

He Jan Paul,

Thanks voor je reactie 🙂 Ik heb je reactie naarstig doorgelezen. Ik citeer; “als God niet wil dat jij verkouden wordt, word je het niet, Amen?” Ik ben het helemaal met je eens.

God regeert in mijn leven, soms wijk ik af van de weg, dan probeer ik het op eigen kracht. Juist op die momenten ben ik vatbaarder voor een griep, mijns inziens. Maar als God wilt dat we herstellen/ genezen van die griep, en wij vragen om genezing, nadat we de stap hebben genomen de rechte weg te bewandelen, dan zal Hij ons ook genezen, niet waar?

Om dan nu terug te komen op wat je zei in je reactie, het zijn verdraaid lastige situaties. Zelf ben ik iemand die zich niet uit het veld laat staan door een verkoudheid. Maar met een tante op leeftijd komen er andere factoren bij. Hangen onze keuzes af van de hoeveelheid geloof dat wij zelf hebben? In hoeverre moeten wij vertrouwen op ons eigen verstand, op ons eigen inzicht? en in hoeverre moeten wij vertrouwen op God? Spreuken 3:5-6 is er duidelijk over.. Hmmm

Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg. Spreuken 3: 5-6

Het klinkt misschien een beetje cliche, maar ik wil je aanmoedigen het bij God neer te leggen. Vraag nadrukkelijk om wijsheid en inzicht, en Geloof dat Hij je zal laten inzien welke keuzes je moet maken. Leg het in Gods handen, en Geloof dat Hij voor jou de weg zal banen, vrijmaken. Dat God de hindernissen, ( je griep?) zal wegnemen.

Ik zie uit naar je verslag.

Gods inzicht en wijsheid toegewenst.

Een liefdevolle hug van je broertje in Christus,
Rob