Een kwestie van vertrouwen!

Afgelopen week merkte ik dat het voor mij en ook voor andere mensen moeilijk is om Gods plan en weg te vertrouwen en te accepteren. Als ik hoor van een zendingsechtpaar dat overvallen wordt… Dat zijn van die dingen die ik niet begrijp.

Vorige week hoorde ik een preek over dit onderwerp. Hierin werd een voorbeeld uit Hebreeën 11 gebruikt, waarin geloofshelden worden opgesomd. Over geloofsheld Abraham (en zijn vrouw Sara) staat er het volgende: “Door zijn geloof ging Abraham, toen hij geroepen werd, gehoorzaam op weg naar een plaats die hij in bezit zou krijgen, en hij ging op weg zonder te weten waarheen. Door zijn geloof trok hij naar het land dat hem beloofd was maar hem nog niet toebehoorde. Samen met Isaak en Jakob, mede-erfgenamen van de belofte, woonde hij daar in tenten omdat hij uitzag naar een stad met fundamenten, door God zelf ontworpen en gebouwd. Door haar geloof ontving ook Sara, hoewel ze onvruchtbaar was gebleven en niet meer in de bloei van haar leven was, de kracht om een kind te verwekken, en wel omdat ze vertrouwde op degene die de belofte had gedaan. Zo bracht één man, wiens kracht al gestorven was, zo veel nakomelingen voort als er sterren aan de hemel staan, ontelbaar als zandkorrels op het strand langs de zee.
Zij allen zijn in geloof gestorven; wat hun beloofd was zagen ze geen werkelijkheid worden, ze hebben slechts een glimp ervan begroet, en ze zeiden van zichzelf dat zij op aarde leefden als vreemdelingen en gasten.” … “Door zijn geloof kon Abraham, toen hij op de proef werd gesteld, Isaak als offer opdragen. Hij die de beloften had ontvangen, was bereid zijn enige zoon te offeren. Terwijl er tegen hem gezegd was: ‘Alleen door Isaak zul je nageslacht krijgen,’ zei hij bij zichzelf dat het voor God mogelijk moest zijn iemand uit de dood op te wekken, en daarom kreeg hij hem ook terug, bij wijze van voorafbeelding.”(Hebreeën 11 vers 8 t/m 13, 17 t/m 19).
Abraham was een man met geloof. Hij kreeg van God grote beloftes: uit hem zou onder andere een groot volk voortkomen. Nadat Sara op hoge leeftijd een zoon (Isaak) had gebaard, kreeg Abraham de opdracht om zijn zoon te offeren. Ik denk dat Abraham met lood in zijn schoenen met zijn zoon op weg ging om hem te offeren. God had hem immers de belofte gedaan uit Izaak een groot volk zou komen.
Abraham wist dat hij de opdracht van God moest uitvoeren. Ik denk dat hij zijn onrust ook naar God heeft geuit en nadat hij dit gedaan had, accepteerde hij de vraag van God en ging hij met Izaak op weg naar de offerplaats.

Abraham haakte niet af bij deze onmenselijke vraag, maar hij vertrouwde God dat het goed ging komen.

Het kwam ook goed, want voordat Abraham Isaak zou gaan offeren greep God in. Hij zorgde er voor dat er een ram klaar stond om geofferd te worden (Genesis 22).

Volgende week wil ik deze blog afmaken en zal ik een blog schrijven over “een kwestie van loslaten.

Gods zegen!

Adriaan

Like deze blog!


Reacties

  1. Hi Adriaan,

    wellicht is onze voorstelling van het gebeuren met Abraham ingrijpender dan hij het heeft ervaren. Immers, in die tijd vonden nog wel mensenoffers plaats, ook van eerstgeborenen. Met het verhaal van Abraham wordt duidelijk gemaakt, dat God geen mensenoffers wil. Het is niet de god zoals de andere volkeren hem vereren, maar een God die de mensen in hun waarde laat en voorgaat op hun levenspad.

    Gods genade toegewenst,
    Joost

  2. Beste Joost,
    Goede aanvulling!
    Gods zegen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere blogs

Never give up your dreams

Bijna heel christelijk Nederland is momenteel op de Pinkster conferentie in Biddinghuizen, in de volksmond uitgesproken als ‘Opwekking’.. Wellicht overdrijf ik ietwat,...