Een tiende van mijn tijd
Geef de Heer van wat je bezit. Geef Hem het eerste deel van je oogst. Dan zullen je schuren altijd vol zijn...
Soms heb je van die momenten dat je gedachten overuren maken, terwijl ze nauwelijks iets productiefs produceren. Vandaag begon ik 2,5 uur geleden met het schrijven van een post. Ik had wat willen schrijven over gezamenlijk gebed hé. Maar nadat ik anderhalf uur lang mijn voorbereidingen trof voor het schrijven van een goede post, en op het punt stond mijn post te gaan schrijven, drong er tot mij door dat ik de post schreef met mijn verstand, en niet met mijn hart.
Met onze woorden weten we vaak alles haarfijn uit te leggen, maar als we de praktijk ernaast leggen is het soms beschamelijk tegenstrijdig wat we zeggen en hoe wij zelf handelen. . Misschien herken jij je er zelf niet zo in, maar ik wel degelijk.
Ik bemerk soms dat ik mij onbewust beter voordoe dan ik in werkelijkheid ben. Het kan zijn dat ik soms tegenstrijdig ben ik wat ik anderen vertel en hoe Ik zelf een paar dagen later omga met diezelfde situatie. Soms heb ik geleerd in een studie o.i.d., hoe we zouden moeten handelen in een situatie, dit leermoment geef ik dan vervolgens met enthousiasme aan jullie door. Dit betekent niet dat ik het dan zelf al heb bereikt, maar ik streef er wel naar en probeer daarin te volharden.
Mijn oprechte excuses aan jullie allen, als ik in posts verondersteld heb dat ik een fantastisch gebedsleven o.i.d. heb met mijn Hemelse Vader. Ik verlang er wel degelijk naar, maar nog te vaak vergeet ik om mijn moeilijkheden, zorgen, noden e.d. bij God te brengen.
Broeders en zusters, ik beeld me niet in dat ik het al heb bereikt, maar één ding is zeker: ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt. Filippenzen 3:13
Vandaag dus een andere invulling voor deze post, dan dat ik gisteren had bedacht. Maar ik kreeg de indruk dat het goed was om vandaag dit met jullie te delen.
Ik wil jullie Gods zegen wensen, Rob
Like deze blog!
Anoniem schreef:
Ik wil je ego niet strelen, maar dit is een fijne post om te lezen. Eerlijk 🙂
Quote:
‘Ik schreef in een intentieboek eergisteren: ik zit op de rug van een adelaar, ik weet me gedragen en voel me sterk en volkomen veilig. Maar wat als de adelaar onder me wegvliegt? Ik sla onmiddellijk hulpeloos te pletter. Dat is de betekenis van wat Jezus zegt: zonder Mij kunnen jullie niets doen.’
Jan Paul Kok dit is waar wat je zegt. Heb het zelf ook zo duidelijk mogen ervaren. Tijdens een buitenlandse stage zat het mij ook niet altijd mee en was ik moe van alles… Op een nacht kreeg ik een droom: Ik zag vanuit de lucht mijn klasgenoot rennen en rennen. Er stond een zeer harde wind dat het rennen bemoeilijkte. Hij werd moe. Vervolgens zag ik mijzelf rennen en rennen, en op een gegeven moment spreide ik mijn armen als vleugels, en liet de wind in mijn jas blazen. En ik vloog als een arend. Een geweldig gevoel. Toen ik eenmaal in de lucht zweefde zag ik dat ik niet de enigste was. Maar er waren er nog meer. Ogenblikkelijk wist ik dat al die vliegende Jezus volgelingen waren.
In Jesaja 40:31 staat:
‘Jonge strijders worden moe en raken uitgeput, zelfs sterke helden struikelen, maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput.
Ik besefte dat ik een enorme bemoediging van God had ontvangen. Jahoe. God spreekt, Hij is goed.
Pieter schreef:
hoi Rob,
gaaf dat je dit bespreekbaar maakt. Sowieso een geweldig initiatief gebedsbroeders, ik heb laatst een artikel gelezen naar aanleiding van iemands post hier in het nd, er schijnen wel meer websites te doen, maar je bent ook echt uit bewogenheid begonnen las ik, met dus Jarik, Mark, Victor en nu dan ook een tweede Mark, W of B.
Vanavond ben ik naar het leerhuis gegaan. Ik vond het erg vermoeiend en kreeg wat hoofdpijn. Dat kwam achteraf omdat ik het verkeerde hoofdstuk voor me had en erg veel moeite moest doen om het te kunnen volgen. Nu thuis heb ik het alsnog doorgelezen en guess what. Er staat oa in dat er een opwekking is begonnen door het belijden van fouten. Ook werd er in de les besproken dat eerlijkheid heel belangrijk is, denk aan David. Al zijn worstelingen krijg je te lezen in het boek van psalmen.
Vanmiddag had ik al laten weten dat ik vorige week een mooie gebedsverhoring had, die heb ik gelukkig wel meer. Ik verlangde naar de aanwezigheid van een vriend, hij woont in Denemarken en bracht dit bij de Heer. Ik had het gevoel dat de Heer mijn gebed had verhoord, ik had doorgebeden tot ik dit gevoel had. Dezelfde middag had ik een mail van deze vriend.
Deze manier van bidden gebruik ik vaker als ik ´iets voor elkaar wil krijgen´. Dan zoek ik God bijvoorbeeld met beroep op Jeremia 33:3 (ook in het nieuwe testament staan natuurlijk beloften door Jezus). Laten we elkaar blijven bemoedigen, zoals mijn dagelijks vers zei, laten we niet ophouden om goed te doen en weariness, laat het je niet vermoeien.
Vanavond was ik onprettig verbaasd toen ik een busje zag met de tekst ´ik geloof, dus ik besta´ als een soort parodie op het christelijk geloof. Ook heb ik vandaag een column gelezen op http://www.nu.nl die op een verschrikkelijk denigrerende manier over christenen praat. Dit moedigt mij aan om door te gaan, zaaiend in liefde en gerechtigheid. Er staat geschreven mij komt de wraak toe, ik heb zelf het vermoeden op grond van de profetie die ik twee jaar geleden mocht ontvangen en bijvoorbeeld het huidige economische klimaat dat dit al aan het beginnen is. Tegelijk sprak God over een opwekking en de voorsprong die wij als christenen zouden hebben op de malaise door dat we gewaarschuwd zouden zijn, denk hierbij aan het bijbelboek Esther, het verhaal van Jozef en het verhaal van Gideon, die vol enthousiasme roept ´voor de Heer en voor Gideon´. De strijd is aan de Heer en zijn engelen, wij hoeven ons alleen maar over te geven en dan komt het goud en het zilver naar ons toe. God bless.
Jan Paul Kok schreef:
Hallo Rob, goed en goudeerlijk stuk. Je snijdt een punt aan waar we allemaal mee te maken hebben. Je bent door Gods genade nederig genoeg om jezelf te analyseren en je eerlijkheid te checken. Ik betrap me er ook vaak op dat ik dingen aanraad met grote stelligheid en me dan afvraag: maar doe ik dat zelf dan net zo enthousiast? Veelal niet. Daar moeten we erg op letten, dat we groeien in het zelf doen van wat we menen te moeten preken. Johannes van het Kruis zegt: heel het leven van een religieus is een preek of moet dat zijn. Hij is zo goed, man. Hij gebruikt de term religieus, maar dat is natuurlijk hetzelfde als kind van God. We kunnen beter zwijgen en een levende preek zijn dan preken zonder zelf te doen wat we voorschrijven. Er is ook een vaderspreuk van: nooit heb ik iets aangeraden of onderwezen, zegt een woestijnvader, wat ik niet zelf eerst helemaal onder de knie had. Dit vind ik een fijne site omdat het voortdurend over dingen gaat die de kern raken. De Heer heeft je deze post ingegeven. Ik heb dat ook wel eens: ik ga een brief schrijven en het gaat over iets heel anders dan ik van plan was tot mijn verbazing. Laten we ons open stellen voor de werkingen van Gods Geest. Voorbeeldige of aanstekelijke christenen hopen we allemaal te worden, en beseffen we allemaal niet te zijn. Samen op tocht naar de volmaaktheid, samen op tocht naar de hemel, gedragen door God. Ik schreef in een intentieboek eergisteren: ik zit op de rug van een adelaar, ik weet me gedragen en voel me sterk en volkomen veilig. Maar wat als de adelaar onder me wegvliegt? Ik sla onmiddellijk hulpeloos te pletter. Dat is de betekenis van wat Jezus zegt: zonder Mij kunnen jullie niets doen.