Vandaag werd ik stil gezet bij dankbaarheid. Ik kwam erachter dat ik soms vergeet om dankbaar te zijn. Ik vergeet vaak God te danken voor de gewone dingen en laat de negatieve dingen snel overheersen.
In de Bijbel staat een vette tekst over dankbaar zijn. Deze staat in Kolossenzen 2 vers 6 t/m 8: “Volg de weg van Christus Jezus, nu u hem als uw Heer aanvaard hebt. Blijf in hem geworteld en gegrondvest, houd vast aan het geloof dat u geleerd is en wees vervuld van dankbaarheid. Wees op uw hoede en laat u niet meeslepen door holle en misleidende theorieën die op menselijke tradities zijn gebaseerd en zich richten op de machten van de wereld en niet op Christus”. Deze tekst zegt dat we vervuld moeten zijn van dankbaarheid. Als je dankbaar bent en daardoor vrolijk, laat je zien wie God is. Hierdoor ben je een licht in deze wereld! Ook geeft deze tekst aan dat we ons niet moeten laten meeslepen door negatieve dingen. Dit zorgt er juist voor dat we minder vrolijk zijn.
Paulus schrijft in Efeziërs dat hij dankbaar is voor de gemeente in Efeze. Hij schrijft: “Ik dank God onophoudelijk voor u en noem ik u in mijn gebeden”(Efeziërs 1:16). Ik denk dat wij net als Paulus God onophoudelijk kunnen danken voor alles wat Hij geeft. Dit zijn grote en kleine dingen, maar zeker allemaal door God gegeven.
Als er dingen bij mij minder goed of slecht gaan, overheersen deze dingen snel mijn dankbaarheid. Ik kan altijd lijsten maken met gebedspunten, maar dankpunten kan ik moeilijker bedenken. Ik was ooit op een bidstond waar we besloten om God in het eerste gedeelte van de bidstond alleen maar te danken. Dat vond ik toen best moeilijk, maar ik besefte toen wel dat het goed is om God onophoudelijk te danken.
In Openbaring staat dat in de eindtijd engelen rondom de troon van God zijn, die Hem diep gebogen aanbidden met de volgende woorden: “Amen! Lof, majesteit en wijsheid, dank en eer en macht en kracht komen onze God toe, tot in eeuwigheid. Amen”. Wij kunnen en mogen God danken voor alles wat Hij geeft. Hem komt alle lof, dank en eer toe, tot in eeuwigheid!
Gods zegen!
Adriaan
Like deze blog!
kees says:
Beste Adriaan,
Ik ben mijn eigen les in dankbaarheid nooit vergeten, ïk was nog een Navigator en op een middag was ik een boek aan het lezen over gebed. Daarin werd geschreven dat dankbaarheid de stroom der gave van God open houdt, en dat juist in de gewone dingen wij niet zien wat wij van God krijgen. Ik had aan het einde van de middag een eetafspraak met iemand omdat we dingen op een rijtje zouden zetten over gebed en voorbede voor de Navigators Nijmegen. En daar stond voor mijn ogen in dat boek dat ik in feite een ondankbaar persoon was, want ik dankte God nooit voor mijn vrienden, familie, dat ik in Nederland geboren was met zijn sociale voorzieningen waardoor ik niet hoefde te bedelen, de natuur alles om me heen was een reden om dankbaar te zijn. Binnen een mum van tijd had ik een paar lijsten gemaakt, en was het eten vergeten, en rond negen uur die avond belde ik op waarom ik niet was komen eten.
Door iedere vriend en familie etc apart bij naam te noemen leer je kijken waarom je God voor ieder van hun dankbaar bent, en wat het bijzondere is wat God aan je geeft door hen heen.
Groeten,
en Gods zegen toegewenst,
Kees.
Adriaan says:
Bedankt voor jullie reacties!
@Jan Paul, gave getuigenis en voorbeelden!
Als christen moeten we inderdaad richten op wat mensen doen en ons niet laten leiden door verschrikkelijke gebeurtenissen. Zonder God kunnen we inderdaad niks.
@Kees, Gaaf voorbeeld. Het is super goed om alles bij naam te noemen.
Gods zegen!
Adriaan
Jan Paul says:
Ja Adriaan, de verschrikkelijke gebeurtenissen zullen alleen maar toenemen in de komende tijd.
Lees en herlees de rede der laatste dingen: Mat24, Mark13, Luk21 en Openbaring en betrek ze ook op elkaar, integreer ze in elkaar waar mogelijk. En al dat komende moeilijks en verschrikkelijks moet ons, die door Gods genade en Zijn persoonlijk ingrijpen in onze kleine, niet(s)ige levens ware christenen mogen zijn en hopen te blijven, geenszins verlammen of apathisch maken, defaitistisch, maar juist steeds ijveriger en vuriger om in het almaar groter wordende gat te springen van collectieve angst, groeiende onzekerheid betreffende alles wat gaat wankelen op deze oude en versleten wereld, van benzine- en voedselprijzen (het zwarte paard, Op6) tot pensioenen, het verrotte, wormstekige kasteel van de Mammon met zijn corrupte bewoners en van de aarde zelf: Christ Church. Wankelt en beeft de kerk? Laten wij christenen dat gebeuren?
En we moeten en willen van harte en uit volkomen overtuiging klaar staan met het alternatief: het leven dat Jezus geopend heeft, toegankelijk gemaakt, als het ware door, zoals ik al schreef geloof ik, een pad te hakken, waar wij het nooit hadden kunnen vinden of vermoeden door de jungle van de zonde en de dood van de ziel naar de verlossing toe, naar de ware vrijheid van de kinderen Gods, wat Hem (aanvankelijk, maar niet langer dan tot Paasmorgen) het leven gekost heeft, maar wat voor ons een nieuw en onaantastbaar leven betekent anno nu, dat zelfs niet te gronde gericht kan worden door onze lichamelijke dood. Dood waar zijn uw overwinning en uw angel. Vrees niet hen die alleen het lichaam kunnen doden, maar Hem die enz…
De aarde brult om het heil van Christus, maar zijn er nog arbeiders? Staat er nog wat te lummelen op het Centrumplein dat iets zou kunnen doen in het allerlaatste uur?
Dan komt Hij langs en vraagt vrijwilligers terwijl Hij om Zich heen kijkt en mompelt: gelukkig staan er nog wel een paar kerken, niet alles van Mij hebben ze neergehaald.
Opnieuw en voor de allerlaatste keer voordat het doek valt over het laatste bedrijf van Circus Mens of Circus Aarde zal Hij discipelen roepen, geen 12, maar misschien 12000 of veel meer. Geen moeilijke procedures, geen sollicitatiegesprekken, geen screenings, geen strikvragen, alleen een paar eerlijke: heb je Mij lief en: kun je de Beker drinken die Ik gedronken heb? Wil je je leven echt om Mij en om mijn Vaders rijk verliezen om het te kunnen behouden. Wil je voor en met Mij het verlorene zoeken, want het is niet mijn wil dat ook maar één ziel verloren zou gaan. Besef wat de hel is door naar mijn kruisiging te kijken. Besef dat Ik de zondaars lief heb omdat ik ze geschapen heb uit liefde. Ik wil de hel niet, of Ik wil hem leeg, maar ja, dan kan hij ook weg. Helaas is hij niet leeg, maar dat komt niet door tekort aan liefde van Mijn kant. Mijn liefde en Mijn barmhartigheid zijn oneindig. Maar de mens kan zich eraan blijven onttrekken. Voorwaar een droevig mysterie.
Wat zou ik zeggen? Zou ik Hem aan durven te kijken als Hij het totale offer van mijn hele wezen vraagt om in zijn dienst te treden voor losers en boosdoeners, kwaadwillers en saboteurs van al het goede en opbouwende, zoals ik er zelf een ben en voor de eer van God?
Of zou ik wegduiken zoals vroeger in de klas omdat ik mijn huiswerk weer niet geleerd had? Niet bewegen, achter de rug van Theo Beels om de beurt niet te krijgen. Hoe zou ik reageren als Hij tegen mij zou zeggen: voor jou heb ik een leuke klus, ga naar Utrecht, Kanaleneiland, Marokkaanse jongeren bereiken met het evangelie. Of wil je liever naar Afghanistan? Geld speelt geen rol hoor, de ganse kosmos is van Mij!
Groeten en vrede, JP
Jan Paul says:
Hoi, in mijn stukje hierboven van 27 feb. om 4.44, staat ergens:
het volk had zich al tegen Hem gekeerd.
Dit moet niet begrepen worden als het hele Joodse volk. Het gaat om de groep die geroepen heeft: kruisig Hem en dat Barabas vrij gelaten moest worden. Ik wil dit benadrukken vanwege het verschijnen van het 2e Jezusboek van Benedictus XVI. Ik sluit me bij hem aan in zijn visie.
In mij is nooit een zweem geweest van anti-semitisme of een boos oog naar de Joden vanwege de kruisiging. In mijn denken is niet het Joodse volk debet aan Jezus’ dood, maar mijn en ieders zonde. Zijn zelfoffer, hogepriester voor eeuwig en offerdier tegelijk, is ingebed in een bepaalde samenloop van omstandigheden en motieven, maar de dieptestructuur geeft een andere samenhang die het m.i. eigenlijk niet goed mogelijk maakt definitieve verantwoordelijkheid aan te wijzen in menselijk of horizontaal perspectief.
Alleen al het Laatste Avondmaal onthult eigenlijk de verborgen betekenis van wat er gebeurd is. Er is niet zomaar sprake van een schijnproces zoals er elke dag misschien wel 1000 plaats vinden over de hele wereld. Er was een diepere betekenislaag: die van het nieuwe of altijddurende verbond dat kwam, met de hamerslagen van Golgotha. Niet in steen gebeiteld, zoals het 1e verbond, de wet van Mozes, maar in vlees, het vlees van God. Hoe zou je daarom de Joden kunnen beschuldigen, en waarvan, van dat het Heil gekomen is door hun toedoen, al beseften ze dat toen niet?
https://www.nu.nl/boek/2459059/paus-pleit-joden-vrij-van-dood-jezus-in-nieuw-boek.html
Groeten, JP
Jan Paul says:
Hallo Adriaan,
Mijn vader heeft eens gepreekt over de grondtoon der dankbaarheid die ons hele leven, for better and for worse, moet dragen. Over de gemeente heen sprak hij de organist, die boven zat, op de zelfde hoogte als de preekstoel, maar helemaal aan de andere kant, aan, want grondtonen zijn die houten stokken die onderin het orgel met de voeten bespeeld worden als ik het goed onthouden heb.
De dankbaarheid als grondtoon.
Ik was nog jong en mijn vader is al 30 jaar dood, maar het is blijven hangen. Wat moet de christen doen eigenlijk? Alles doen tot Gods eer, de eer van God zoeken en het heil van de zielen. God danken is Hem eren, nietwaar?
In het boek “Een weggegeven leven” staat op p. 115 een getuigenis:
Jaren geleden zei ik hem tijdens een retraite: pater, al maanden lang sta ik iedere morgen slecht gezind op. Ik ben triestig, lichtgeraakt, onrustig. Ik kan niet inkeren tot de rust in mijn diepste wezen. (Hij antwoordde:)
-Hebt u Hem er al om gedankt?
-Gedankt voor zo’n slecht humeur?
-Hij wil u losmaken van uw gevoel, dat is een sterven, een kruis.
Het is natuurlijk niet voor de hand liggend om bij tegenslagen of ellende te danken, het is tegennatuurlijk. Toch kunnen we bij alles denken aan Jezus die met bloed, zweet en tranen bad in Getsemané en aan zijn Vader vroeg of het werkelijk niet anders kon. Of wij niet op een andere manier gered zouden kunnen worden dus. Wat was Hij ontzettend alleen: het volk had zich al tegen Hem gekeerd, de 3 meegenomen discipelen lagen te slapen, in plaats van Hem te ondersteunen met hun gebed, de anderen waren nog verder weg. Toen Hij aangehouden werd door een soort commando-eenheid alsof Hij een drugsbaron was, kreeg Hij de verraderskus en vluchtten zijn makkers en getrouwen. Later werd Hij nog even verloochend door Petrus en op het kruis moest hij zelfs bidden: God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten. Extreem eenzaam. Hij alleen moest alles alleen doen. Alleen dan kon Hij ook zeggen: het, alles, is helemaal door Mij alleen volbracht. En dus met recht ook: IK ben de deur naar de Vader. Geen andere deur. Op zichzelf teruggeworpen en door allen, inclusief de Vader verlaten. Boodschap van de Vader voor ons: bij Jezus moet je zijn.
Als ik daarover nadenk zeg ik bv. tegen God: Heer, als ik ziek word en ik zit in de wachtkamer op allerlei uitslagen te wachten en te hopen en te bidden dat het goed is, geef mij dan diezelfde kracht als die van Jezus om tegen U te zeggen: niet mijn wil maar uw wil geschiede, als de dokter zegt: wij kunnen niets meer voor u doen. De kracht om de Kelk te drinken.
Er altijd zeker van zijn dat God het het beste weet, beter weet dan wij zelf wat goed voor ons is, ons overgeven aan zijn wil en indien haalbaar, ervoor danken. Niet je leven als voltooid beschouwen voordat God je leven als voltooid beschouwt, bereid zijn de hele beker uit te drinken. Ook zonder blijdschap veelal, die komt later wel. De dankbaarheid is een kracht, een tour de force vaak zelfs, van de wil, net als de liefde, soms ook zonder vreugde. Als we opstaan, als ons Pasen aangebroken is zal dat zijn in vreugde, en wel in de eeuwige vreugde. Gisteren nog las ik weer eens wat Paulus zegt: het lijden van dit leven weegt niet op tegen de heerlijkheid die straks voor ons is weggelegd. Laten we dus danken, ook voor het lijden door de verstervingen die we op ons nemen, de offers die we brengen om onszelf met zijn hulp stevig op de smalle weg te houden of voor het lijden, de tegenheden die God zendt, niet dat dat gemakkelijk is of logisch, maar daarom heet dat ook de smalle weg.
Want naar die heerlijkheid die zo overvloedig zal zijn, bestaat geen andere route.
Zegen en vrede, JP
chuck says:
Amen.
Wauw ,ik ben er helemaal stil van.
Wat moet ik nog veel leren.
Dit is nou geen reklame,maar een getuigenis.
Was ik maar zo welbespraakt.
Jan Paul says:
Hoi Chuck, laten we niet elkaar eren maar Hem alleen die alles schenkt en zonder Wie wij niets kunnen doen.
Laten we verbonden zijn en blijven met de Ware Wijnstok en steeds beseffen hoe klein, machteloos en hulpeloos we zijn als we van Hem afgesneden moeten leven, dat is: in het donker, buiten de genade. Als we teruggegeven worden aan onze onedele driften, zoals Titus Brandsma vanmorgen nog zei in de 2e lezing van het Groot Getijdenboek. Terug uitgeleverd aan de oude, dwaalzieke Adam en Eva in ons.
En wat die welbespraaktheid betreft: herinner je 1 Corinthe 2:1 e.v. waar Paulus zegt: ’toen ik u het getuigenis van God kwam verkondigen deed ik dat niet met vertoon van welsprekendheid of geleerdheid,…’
Het is niet wezenlijk of je een lekker verbaal hebt. Alleen hoe je leeft, hoe je alles van Jezus in de praktijk brengt in je omgang met de medemens, in de winkel, op straat, op je trap, in je kerk.
Hoe denk ik, heb ik wel eens een gedachte aan wraak? Dat zijn de dingen waar ik op wil letten. Koester ik een anti-pathie jegens iemand? Of wil ik in elke mens, geschapen naar het beeld van de Vader Christus zien en eren? Enz.
Een schrijver zegt er dit over:
Natuurlijk is het juist dat goede stijl, goede voordracht, hooggestemde leer en goede taal, wanneer ze samengaan met goede geest hun uitwerking niet missen en de toehoorders aansporen, Maar zonder dit laatste (die goede geest dus) gaat er van een preek weinig of geen bezieling uit op de wil, al streelt ze dan nog zozeer de zintuiglijkheid en al schenkt ze voldoening aan het verstand. Gewoonlijk blijft de wil dan slap en even afkerig over te gaan tot de daad als tevoren, al heeft de predikant ook de mooiste dingen op de meest voortreffelijke manier gezegd. Het is ermee als met klokkenspel of als met een mooi uitgevoerd muziekstuk. Dat steelt alleen het oor en dient verder nergens toe.
(Dan schrijft hij deze onvergetelijke zin:)
Omdat de stem de kracht mist om de dode uit zijn graf te doen opstaan, wordt de geest niet meer uit zijn voegen gerukt dan tevoren.
Dus men zegt na de dienst: mooie preek! En gaat even zo vrolijk zijn porno- of grof en buitensporig geweldfimpje weer uitzoeken op de terugweg van de kerk, want dan kom je langs de videotheek.
Hoe komt dat nu allemaal? Wel, de predikant heeft wel een prachtig verbaal, maar hij leeft niet door gehoorzaamheid aan Jezus’ geboden in verbondenheid met Hem en mist dus de Geest. En dat voelen de toehoorders op een of andere manier, met tot gevolg dat ook zij niet geïnspireerd kunnen worden, aangestoken door diezelfde Geest. Alleen dat is noodzakelijk en voldoende, al zou je zwaar stotteren bij wijze van. Hoe hebben mensen onder wildvreemde volkeren waarvan ze de taal niet kenden kunnen evangeliseren? Niet door welbespraaktheid, door de Geest. Snap je? Dus niet tobben omdat je eventueel niet welbespraakt zou zijn. God gebruikt jou wel zoals Hij wil, niet zoals jij wilt.
Dag jongen
Zegen en vrede. JP
chuck says:
Bedankt Jan Paul,
Voor de mooie woorden.
Een christen heeft mede-christenen nodig om God te dienen.
Een bemoediging doet me goed.
Onze kerk is geen stenen gebouw met een naampje.
Christenen ”herkennen” elkaar.
mvgr chuck
Jan Paul says:
Chuck, steelt moet zijn stReelt. Ik schrijf hierboven, 13e regel van onderen, in dat citaat: ‘dat steelt alleen het oor’. Maar het ging niet over Malchus en de rake misslag van Petrus (Johannes 18:10), maar over iets heel anders.
Ik erger me altijd als ik na eindeloos herlezen en na het met 1 klik, o wonder, op de site jagen van mijn tekst via de donkere kabels tussen de slapende mollen en pieren door toch nog tikfouten zie. Bah.
Je schrijft over herkenning. De Geest herkent zichzelf in elkaar, dat is zo. Vaak constateer ik dat een medechristen dezelfde gedachtengang heeft als ik of ergens op gelijke wijze tegenaan kijkt. Dan zeggen we vergenoegd: ja, logisch, het is ook 1 en dezelfde Geest die in ons beiden werkzaam is. De ene Geest communiceert met zichzelf in jou en in mij en in onze gedachtenwisseling.
Wat volgens mij in deze tijd van zeer groot belang is, gewaardeerde medebroeder in de Heer, is dat de christenen elkaar opnieuw vinden. We zijn versnipperd geraakt. En wat gebeurt er als snoeihout in de versnipperaar komt? Dan wordt het alleen nog maar gebruikt om paden mee te bestrooien in het bos en op trimbanen enzo. Men loopt er overheen. Als wij versnipperd blijven zal men over ons heen lopen en zullen we weggewalst worden. Sneeuwklokjes staan in groepen bij elkaar. Een los sneeuwklokje zie je het jaar erop meestal niet meer terug.
Wat kunnen wij, behalve zeer, zeer veel bidden, doen om de eenheid van de christenen te bevorderen? Een van mijn talloze hartewensen is de duivel een slecht humeur bezorgen. Ik wil zijn hoofdpijndossier zijn, jij ook? Ik geloof niet dat er een betere manier is om dat te bereiken dan de eenheid van de christenen even ijverig en ernstig najagen als de vrede. Want ook aan vrede heeft hij net zo’n hekel als ik aan koud water.
Waar zit of sta jij Chuck? Hoe sta jij tegenover de katholieke kerk, hoe sta jij tegenover mij als je weet dat ik katholiek ben?
Jij zegt: een christen heeft mede-christenen nodig om God te dienen, daar zeg ik Amen op, maar ik zou nog verder willen gaan: alle christenen hebben alle christenen nodig om God te dienen.
Wijs mij in mijn lichaam iets aan dat niet goed meedoet met het geheel. Zo schrijft Paulus over het ene Lichaam van Christus dat niet verdeeld mag zijn. Vergelijk de 1e Corinthebrief waar hij zegt: is Christus in stukken verdeeld?
Ik denk dat dit een heel belangrijk issue zal worden in onze tijd. Anders zijn we er niet meer straks. Een aaneengesmede ijsberg of een ijsberg uit 1 stuk smelt veel en veel langzamer dan diezelfde ijsberg als hij in een aantal brokken geslagen is. Of zou de Titanic gezonken zijn als die ijsberg gefragmenteerd in vele kleine brokken had rondgedobberd daar?
De duivel heeft het klaar gespeeld de ene kerk van Christus in brokken uit elkaar te slaan en ze zijn van elkaar afgedreven. Als ze elkaar niet zullen weten terug te vinden en weer samenvriezen, geleid door de ene Geest, zal het afgelopen zijn. En zullen de laatste ijssplinters reddeloos wegsmelten in de hete golfstromen van nieuw, moorddadig heidendom en halfware godsdiensten, tot oneer van de ene ware God, caritas et amor, en tot onheil van talloze zielen.
Mag ik op jou persoonlijk een beroep doen om al je vooroordelen tegen de katholieke kerk te laten varen en op te houden daarmee de duivel tevreden te stellen?
En wat het misbruik betreft, want daar komt iedereen meteen mee op dit moment, ik zie die hele kwestie ondanks en bij alle ellende toch als een goed en hoopvol teken: God is duidelijk bezig de harde bezem door zijn Kerk te halen. Hij is de aloude Bruid danig aan het zuiveren en oppoetsen, ze krijgt zelfs welverdiende klappen. Heeft volgens mij met het Einde van de tijd te maken. Maar ze zal herrijzen en opnieuw maagdelijk, vitaal en jong zijn en blijven tot de laatste dag. Geen denken aan dat zulke dingen nog getolereerd zouden worden vandaag en zo hoort het ook. Als de natuur en de wereld soms al leren van hun fouten hoeveel te meer zal dat dan gelden voor de kerk, de uitverkoren bruid?
Sorry chuck, als jij helemaal niet tegen de katholieke kerk bent, dat kan ik niet weten natuurlijk, maar ik merk vaak in evangelische kring dat er erg negatief over die kerk gedacht wordt, zelfs in de zin van de anti-christ. Ik durf te zeggen: wie de paus de anti-christ noemt is als een beul die Christus nog even een paar extra geselslagen geeft en die de doornenkroon er nog wat dieper in stampt, in de bloedende hoofdwonden.
Zegen en vrede, JP
chuck says:
Hoi Jan Paul
Ik bedoel geen eenheid van wereld goddiensten,
maar een éénheid van wedergeboren Christenen,die geloven dat Jezus Christus aan het kruis voor onze zonden is gestorven.
De zonde heeft nl de dood in de wereld gebracht.
Wie Het Woord niet gelooft is nl geen Christen.
Door Het Woord en Het Woord is Vlees geworden.
mvgr chuck
chuck says:
Hoi Jan Paul
Ik bedoel geen eenheid van wereld goddiensten,
maar een éénheid van wedergeboren Christenen,die geloven dat Jezus Christus aan het kruis voor onze zonden is gestorven.
De zonde heeft nl de dood in de wereld gebracht.
Wie Het Woord niet gelooft is nl geen Christen.
Door Het Woord en Het Woord is Vlees geworden.
mvgr chuck
Jan Paul says:
Mee eens Chuck, eenheid van wereldgodsdiensten kan niet.
Het gaat alleen om hen die de Drie-ene God, Vader, Zoon en H. Geest belijden, dus die zich tot de kerk rekenen en uit elkaar gegaan zijn, wat al heel vroeg speelde dus, getuige de Corinthebrief maar wat nog steeds niet Gods wil is. Want wat Paulus daarover zegt geldt ook vandaag nog uiteraard.
“Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond…”
Eenheid van allen die dat belijden beschouw ook ik als heilige plicht eigenlijk, al onze menselijk kleinheden en zeurderijen zouden daar groothartig voor opzij gezet moeten worden, eenvoudig en alleen omdat God het verlangt. Noblesse oblige, als wij inderdaad het ene ware geloof bezitten als christenen, hoe kunnen we dan onderling verdeeld zijn en blijven en de vuisten ballen tegen elkaar waarbij de ene vuist gebald tegenover de andere staat, maar van hetzelfde lichaam? Hoe kan het ene lichaam met zich zelf overhoop liggen en met verschillende monden spreken? Dat overtuigt de wereld niet. En de wereld moet overtuigd worden, juist nu.
Ik dacht gisteren aan het eind van de oorlog: de overgebleven mensen waren uitgemergeld, total loss en toen kwamen de Amerikaanse vliegtuigen met hun voedselpakketten. Het doet denken aan het manna in de woestijn. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
“In de laatste dagen zal Ik mijn Geest uitstorten over alle vlees”. Het ware Manna, Panis angelicus, zal gedropt worden boven een wereld die sterft en die om geestelijk voedsel schreeuwt aan het einde van een verschrikkelijke, geestelijke hongerwinter.
Want God is trouw en heeft lief, altijd, overal.
Hij komt. Hij wil ons voeden, verzadigen, in leven houden, in eeuwig leven houden. Zoveel mogelijk zielen wil Hij gered zien, liefst alle. In zijn laatste-dagen-reddingsplan is de eenheid van de kerken een belangrijk onderdeel, als je het mij vraagt. Want hoe kan God scoren bij al die versnippering en verdeeldheid? Dat schiet niet op. Wij zijn niet geloofwaardig met al die filialen en elkaar afkammende en afkattende clubjes. Zo heeft God dat niet gewild, maar je zal zien dat Hij de touwtjes zelf weer in handen gaat nemen. En de hele wereld zal zien dat Hij nooit ook maar 1 seconde afwezig geweest is, verdwenen van het wereldtoneel, laat staan dood zoals ze een aantal jaren geleden steeds wilden doen geloven.
Voor jouw tijd was dat. De God-is-dood-“theologie”. Als het niet zo vreselijk om te huilen was, zou je er hartelijk om moeten schateren, maar dat doen we dus niet omdat het te triest is. De Schepper van alle leven, de Eeuwige liefde die in zijn volstrekte en onaantastbare almacht Lazarus uit het graf riep, dood.
Waar halen ze de onzin vandaan, van de duivel natuurlijk. Ik zei toch dat Adam en Eva volkomen dwaalziek waren en nog steeds zijn? Maar wij zijn nieuwe Adams, bekleed met Jezus, met het Licht en het Leven, wij dwalen niet meer, door Gods genade.
Laten we er voor oppassen dat we de genade niet telkens kwijt raken door terug te vallen in een of andere onedele begeerte van de oude mens, want dan zouden we lijken op iemand die een ton wint in het casino, maar die het een uurtje later weer kwijt speelt en met een baal schuld eruit gegooid wordt. Niemeertrugkomme, zegt de uitsmijter dan. Denk aan de bruiloftsgast met het verkeerde pak. Daarom zegt de Heer: niet achterom kijken. Als je die ton in je zak hebt, niet achterom kijken, maar hard wegrennen om niet weer terug te sluipen naar dat casino met zijn zuigende gokbegeerte.
De losgelaten begeertes nooit meer oppakken. Want je weet niet of je er weer opnieuw vanaf komt of dat God een keer zegt: kom er dan nu maar in om.
God, schenk ons onafgebroken waakzaamheid en gebed om de ene kostbare parel die de genade en de godslamp is in ons te bewaken. Zet 5 vurige engelen om ons heen in de vorm van een pentagon Heer, gevaarlijke vechtengelen, voor elk van Uw heilige 5 wonden 1 engel, om alle aanvallen van satan af te weren, die nooit op zal houden met zijn pogingen ons ten val te brengen en die als geen ander weet waar onze zwakke plekken zitten.
Dankuwel Heer voor het geloof, voor de genade en de levensvernieuwing in Jezus, voor uw geduld en voor de volharding die Gij schenkt. Want zonder U kan ik niets doen.
Zegen en vrede Chuck, JP