Genezing is Gods wil (3)
Dit is een vervolg op de overdenking van gisteren.. Dit is geen hoogmoed, maar het systeem begrijpen. Toen de discipelen op pad...
God is een grote God en hij heeft het beste met ons voor in alle opzichten.. Zo ook met mij, zoals sommigen van jullie weten ben ik afgelopen vrijdag begonnen met het starten van een Mercy Ministry Discipelschap Training School van zes maanden. Ik verblijf hier intern en kom 1-2 dagen per maand thuis. Klinkt goed hé?
God is geweldig bezig.. Ik kan niet anders zeggen. God brengt bijzondere mensen op mijn pad. We zijn pas 4 dagen verder en er hebben nu al fantastische ervaringen plaats gevonden.
Ik doe deze training samen met 23 andere enthousiaste studenten en we hebben allemaal onze eigen beweegredenen voor deze MMDTS en we dragen allemaal een ander verleden met ons mee. Vandaag mocht ik de groep een kijkje laten nemen in mijn verleden. De hele groep mocht zijn getuigenis delen met de groep op alfabetische volgorde. Ik was met de letter R dus als een van de laatste.
Twee mensen voor mij zouden hun getuigenis nog geven en daarna was ik aan de beurt. Ik was zenuwachtig, gespannen, maar wist dat ik kwetsbaar wilde zijn. Daar had de groep het meest aan en ik geloofde dat God dat op mijn hart had neergelegd.
Opeens begon ik te huilen… toen ik daar zat te luisteren naar de getuigenissen. Niet omdat ik werd aangeraakt door een getuigenis, maar omdat God mij aanraakte. Hij raakte een gevoelige snaar.
Even tussendoor; ik ontving tijdens het huilen een geweldige rust over mij en kon zonder enige moeite mijn getuigenis delen met de groep. God is goed!
Ik werd bepaald bij een aantal (dierbare) personen. Ze hadden mij (onbewust) in mijn verleden afgewezen. En door de last die ik destijds bij mij droeg, een spraakprobleem, voelde ik mij machteloos. Ik had niet de bekwaamheid en de moed om voor mijzelf voldoende op te komen en droeg de teleurstelling, boosheid en pijn met mij mee. Eigenlijk was ik al die jaren lam gelegd door woorden. Ik accepteerde de emoties niet, en stopte het ver weg. Sinds mijn 12e heb ik nauwelijks meer gehuild, het valt zeker op vijf vingers te tellen. Maar het verlangen om te huilen zat er al velen jaren.
Een aantal jaar geleden sprak een man die ik niet kende een profetie over mij uit dat God de wond die ik al die jaren al bij me droeg wilde genezen, God zou mij leren om kwetsbaar te zijn en mijn hart te openen. Dat er tranen van pijn, afwijzing en teleurstelling in mijn hart zaten opgesloten, die er uit moesten. Tranen van genezing en bevrijding zouden gaan plaatsvinden.
Een aantal maanden geleden ben ik heel bewust mensen gaan vergeven met mijn verstand en hart. God raakte mij toen aan, en liet mij voor het eerst in jaren huilen. Dat waren de eerste tranen van genezing en bevrijding. Vandaag werd ik heel duidelijk bepaald bij (dierbare) mensen die ik mocht gaan vergeven. Opnieuw kwamen de tranen van genezing en bevrijding. En het voelde zo bevrijdend, ik genoot van de tranen die over mijn wangen rolden. En Dankte God.
Ik geloof dat God nog veel meer moois voor mij in petto heeft de komende tijd. Ik houd jullie op de hoogte en wens jullie Gods zegen in alle opzichten.
Een liefdevolle groet, Rob
Like deze blog!
wim de vries schreef:
Bedankt Rob voor je open opstelling.Ervaar het gerust als een wonder als God bezig is je te veranderen.Het wordt er alleen maar beter van.
Ook nog heel erg bedankt voor je bemoedigende mail. Het heeft ons heel erg goed gedaan.
Liefs van Wim en Tiny.
Victor schreef:
🙂
Nodoubt schreef:
“Dat wil niet zeggen dat mannen nooit huilen. Maar voor alles is een plaats en een tijd.” het woordje mannen stond er niet bij
Veel huilen lijkt me niet mannelijk maar iets voor labiele personen. Maar als het een keer wel moet, dan het liefst alleen tussen mij en God. En als het wel een keer nodig is om je zwakheid te laten zien in een groep… prima, maar verwacht dat niet elke week of zo. Je zwakheid als mens erkennen is goed, maar het is ook goed om geestelijk te groeien en te lachen over dingen waar je vroeger om huilde 😉
fdcashgsh schreef:
Huilen is goed als God je innerlijk geneest.
Jou is denk ik altijd geleerd dat je sterk moet zijn en je niet mag huilen.
Het is juist goed, omdat ik zo erken dat ik zwak ben en dat ik Zijn kracht nodig heb.
Ik heb Jezus nodig, dus afhankelijkheid van God.
Dit is machtig, zo kan God sterk in je leven gaan werken.
En je genezen.
In mijn zwakheid ben ik sterk in Jezus.
Nodoubt schreef:
“Ik kom er lekker voor uit dat ik veel huil, en dat is alleen maar goed.”
Waarom is dat in vredesnaam goed als ik vragen mag? Mannen zijn door God geschapen om sterk te zijn. Dat wil niet zeggen dat nooit huilen. Maar voor alles is een plaats en een tijd.
fdcashgsh schreef:
Heey Rob.
Mooi man, het is belangrijk dat we innerlijke genezing ontvangen.
Ik zit nu al jaren lang te janken door dat God mij geneest van alles wat ik mee gemaakt heb, al de pijn en afwijzing en noem maar op.
De laatste tijd huil minder, dit komt omdat ik inmiddels al veel geheeld ben door God.
Maar ik weet er zit meer ik moet nog meer genezing ontvangen en dat komt ook :).
De wereld is zo bezig van mannen mogen niet huilen die moeten sterk zijn.
Ik kom er lekker voor uit dat ik veel huil, en dat is alleen maar goed.
Groetjes Joshua.
Emma Radder schreef:
Gaaf Rob!
Zijn goede verhalen! Goede tijd daar!
Liefs Emma