Hoi, ik ben Bart, ik ben 26 jaar en ben 2,5jaar getrouwd met mijn vrouw Roelie. Samen hadden/hebben we het verlangen om meer van de wereld en God te zien. Zo zijn we vorig jaar samen een jaar naar Argentinië geweest om daar te ‘snuffelen’ aan het leven in het buitenland. Deze tijd is enorm gaaf geweest. Het was een regelrechte uitdaging met God.
Sinds juli zijn we terug in Nederland en sta ik voor de klas op het voortgezet onderwijs. Hier kun je een van mijn ervaringen lezen van één van de laatste weken die we in Zuid-Amerika waren. We waren op outreach in Peru en gingen de terugreis maken naar Argentinië om daar vandaan terug te reizen naar Nederland. Daar kwam het aan op Vertrouwen.
In de maand voordat we de lange terugtocht zouden aanvaarden van Peru naar Argentinië hadden we nog nooit zoveel nieuwsberichten gehoord over dodelijke ongelukken. In Mexico 43 kinderen dood door een brand. Meer dan 100 doden door gevechten tussen de politie en de inheemse bevolking, maar 2 uur verderop van waar wij zaten. Toen dat Air France toestel die in de oceaan stortte, 16 doden door een uitgebrande bus in de buurt van de hoofdstad van Peru, ongelukken op de bergweg, muggen die ziektes overbrengen en dan nog die wereldwijde griepgolf.
Een maand eerder hadden we nog, slecht afgedekt door een deken, de bloedende lijkjes van een 13 en 14 jarige jongetje op het asfalt zien liggen. Rijdend op een brommer waren ze geschept door een pick-up truck die met 120 km/u op hun inreed. Dat beeld staat in mijn geheugen gegrift.
Onze manier van reizen was meestal niet de meest veilige. Met gammele bussen in Bolivia over bergen van 5000 meter hoog. Gelukkig was het donker. Met z’n 3en op een motor, zonder pak of helm, met 100 km/u over een bochtige bergweg. Met z’n allen bovenop een tankwagen. Met z’n allen achter in de bak van een gammele pick-up. En dat niet voor een klein stukje, uur na uur. We hebben meer tijd op en aan een voortuig doorgebracht dan erin.
Ik maakte me soms echt zorgen. Wie kon mij garanderen levend in Nederland aan te komen? Zeker, ik kon het aan God vragen. Elke keer als we in een nieuw vervoermiddel zaten bad ik voor de techniek en de bestuurder. Maar er komen ook christenen om in het verkeer. Die zullen ook om bescherming hebben gebeden. Met andere woorden, stiekem van binnen begon mijn vertrouwen af te brokkelen, en ik werd angstiger.
In het vliegtuig terug naar Nederland, toen we midden boven de Oceaan zaten was ik er met God over aan het praten. Ik voelde me machteloos. Ik besloot mijn angst over te geven aan Hem. ‘Vader, het liefst wil ik straks mijn familie en vrienden gewoon weer terugzien. Vader, bescherm dit vliegtuig. Maar, als we toch crashen, wil U dat dan met zo min mogelijk pijn laten gebeuren? Want ik weet dat bij U zijn in de Hemel het allerbeste is. En ik weet dat U bij iedereen zal zijn die me op deze aarde dierbaar is’.
Daar, op 10 km hoogte en met 1000 km/u, gaf ik mijn angst opnieuw over aan Hem. En zag mijn leven in het licht van de eeuwigheid. Als we door een nare gebeurtenis van elkaar gescheiden worden, is dat niet voor eeuwig. Eens zal Hij die Heerser is over alles alle tranen wissen en alles weer goed maken. Wie zijn wij dat we het doel dat Hij heeft met alles kunnen doorgronden?
Er is niets gebeurd. We zijn nergens een ravijn in gereden. Nergens een botsing. Ons vliegtuig is in tegenstelling tot het toestel van Air France wel doorgevlogen.
Vertrouwen op God is niet van Hem verwachten dat narigheden je gespaard zullen blijven. Die zullen er zeker zijn in je leven. Weet dan, vertrouw er dan op, dat Hij er zal zijn om je in alles te helpen. Geen mus valt uit de lucht of Hij weet ervan. Vertrouw op de Heer!
Groeten,
Bart
Like deze blog!
fdcashgsh schreef:
Ik geloof dat dit dingen zijn waar je niet bang voor hoef te zijn, lees psalm 91 dit gaat over : Gods bescherming tegen gevaren.
Ik geloof dat het een houding moet zijn dat het totaal in ons geweven is als het ware dat wij er van uit gaan dat God ons beschermt en dat geen onheil mij zal treffen.
Ik geloof dat God een plan met mijn leven heeft en ik geloof ook dat ik wel zekerheid heb dat ik de dag van morgen haal.
Het is belangrijk dat wij als christenen zo snel mogelijk elke vorm van angst uit ons leven weg halen, want angst is echt iets waar de satan mee werkt.
kees schreef:
Beste Bart,
Soms komen er van die dingen op je af waardoor het lijkt of alles mis kan gaan, en je hebt je gevoelens dan niet meer in de hand en de angst regeert.
Ik herriner me nog de weken nadat de vliegtuigen op de Twintowers waren ingevlogen, steeds weer opnieuw zag je op de tv de zelfde beelden en in mijn gevoel begon de angst te regeeren, en ik was er geen baas meer over.
Op een bepaald moment zat ik in “Het Boek” te lezen en kwam ik bij Psalm 27, en in het eerste vers stond dat wie met de Here gaat niet bang hoeft te zijn en geen angst hoeft te hebben, en het was of de bliksem insloeg, nooit had ik in dat vers gezien wat ik er die middag in zag.
Ik vond dat ik aan de voorwaarde voldeed, ik ging met de Here, en het leek of er een knop in mijn verstand en gevoel werd omgedraaid en met die angst werd op het zelfde moment afgerekend.
Soms komt er nog wel eens een angst opzetten maar nu ben ik gewapend.
Ik herken jou stukje dus heel duidelijk maar ik weet ook dat Hij jou en Roelie in Zijn hand houdt, en dat jullie namen zijn gegraveerd in de palm van Zijn hand.
Groetjes,
en Gods zegen voor jullie twee toegewenst,
Kees