De omgang met je naaste

De laatste tijd zat ik na te denken over het onderwerp “zorg dragen voor je naasten”. Ik heb mijn agenda meestal volledig volgepropt en ik vind het heerlijk om bezig te zijn. Alleen door mijn volle dagbesteding heb ik nauwelijks nog tijd om liefde te geven aan mijn naasten in mijn omgeving.

Niet een naaste zoals een goede vriend die je toch al wekelijks ziet. Ik heb het over iemand die je niet of nauwelijks kent, iemand die wel een bemoediging kan gebruiken en een eenzaam bestaan leidt. Ik heb vaak al moeite om al mijn sociale contacten bij te houden laat staan dat ik ook nog tijd besteedt aan de mensen die staan te popelen om ‘liefde’; een bezoekje, een kaartje, etc.

Is het niet enorm egoïstisch dat ik mijn prioriteiten niet heb liggen bij deze mensen?

De vergrijzing in Nederland neemt sterk toe. Momenteel is 14% ouder dan 65 jaar. Verwacht wordt dat in 2040 23% ouder is dan 65 jaar. Dat betekent dat de vereenzaming alleen maar zal toenemen. Steeds meer sociale contacten vallen weg doordat ze steeds minder mobiel worden en leeftijdsgenoten komen te overlijden. Wie vangt deze mensen op? Ze komen in verzorgingstehuizen en lijden vaak een eenzaam bestaan.

Verwacht de maatschappij dat jij en ik zorg verlenen/ liefde geven aan mensen die een eenzaam bestaan leiden?

Ik denk niet dat er van je wordt verwacht dat je als ‘jongere’ maandelijks een kaartje stuurt naar deze mensen of dat ze verwachten dat je een bezoekje brengt aan het verzorgingstehuis. Maar ik geloof wel dat we als liefdevolle christenen hier een verandering in mogen brengen. Dat we een mogen stap zetten om eens in de zoveel tijd een kaartje te sturen naar iemand die een eenzaam bestaan leidt. Zou het niet een geweldige bemoediging zijn? Ik wil je aanmoedigen om er eens over na te denken wat voor gevolg zo’n simpel kaartje (bezoekje) kan hebben.

Voel jij je verantwoordelijk om (af en toe) zorg te dragen voor mensen uit je omgeving die een eenzaam bestaan leiden en staan te springen om liefde?

Ik ben benieuwd naar jullie reacties,

Groeten Rob

Like deze blog!


Reacties

  1. Hee Rob, dit is de eerste keer dat ik een blog van jou lees en het valt me op dat ik de laatste dagen juist een beetje met dit onderwerp bezig was. Zo ben ik gister met mn moeder naar een ouder stel van onze kerk geweest in een verzorgingstehuis en s’avonds naar een schrijfavond voor christenen die in de gevangenis zitten. Dit vind ik erg mooi werk, omdat zulke mensen het meestal erg waarderen dat er iemand om ze denkt. ik voel me ook wel op een bepaalde manier verantwoordelijk voor zulke mensen. Leuk om dit even te delen! 😉
    Groetjes Margreet

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere blogs

Grenzeloos verliefd

Sinds een tijdje ben ik tot over mijn oren verliefd.  Op alle mogelijke manieren probeer ik de vrouw van mijn dromen duidelijk...

Heb jij aandacht voor de ander?

Afgelopen maandagavond stond ik op een treinperron bij Amsterdam Centraal. Zoals een veehandelaar bedachtzaam zijn vee uitzoekt, zo liet ik mijn weloverwogen...

Zij gelooft, hij niet

Vorige week kregen wij de suggestie van iemand om iets te schrijven over het hebben van een relatie met iemand die niet...