“De eerste gemeente: een utopie!?”

Robin / 24 jaar / Kerk: VEZ: Een aantal weken geleden werd ik bijzonder geraakt door iemand die sprak over de eerste gemeente. Met al zijn passie vertelde hij over het leven van de allereerste christengemeente. Dé gemeente die met kracht baan brak in Jeruzalem na de uitstorting van de Heilige Geest. Vele lessen kunnen wij leren van deze gemeente.

In Handelingen 2:41-47 lezen wij over het leven van deze eerste gemeente. We lezen dat de eerste gemeente in een aantal dingen volhardde: In het onderwijs van de apostelen, de gemeenschap, het breken van het brood (avondmaal) en de gebeden. Het Griekse woord voor volharding is ‘proskarte’reo’ en heeft de volgende betekenissen: 1) iemand aanhangen, zijn aanhanger zijn, iemand toegewijd zijn. 2) zich naarstig bezighouden met, voortdurend bedacht zijn op. 3) altijd op een plaats blijven, voortdurend aanwezig zijn. 4) in iets volharden en de moed niet verliezen. 5) voortdurend voor iemand gereed staan.

Dit is dus een actieve houding! Het betekent iets absoluut op de eerste plaats stellen. Maar waarom moeten we nu volharden in het onderwijs en in de gemeenschap? Soms horen wij onderwijs wat niet zo lekker smaakt, wat we liever niet horen. Zijn we dan bereid om toch te volharden en te handelen naar wat ons geleerd wordt? Misschien werken sommige mensen in de gemeente wel gigantisch op onze zenuwen. Zijn we dan toch bereid om ervoor te kiezen ze lief te hebben? Met het breken van het brood wordt het vieren van het avondmaal bedoelt. Oftewel het gericht zijn op en het leven vanuit het offer van de Here Jezus. Ook hierin moeten wij volharden want wat denken we soms snel weer ‘ik kan het zelf wel’. Dan het gebed.

Ik denk dat vrijwel iedereen het met me eens is dat gebed écht een zaak van volharding is! Zo was dat ook voor de eerste gemeente. Volgens de Bijbel hebben meer dan 500 mensen Jezus gezien nadat Hij was opgestaan. Toch waren er slechts 120 mensen in de bovenzaal die volhardden in gebed. Zouden zij ook niet na een aantal dagen bidden gedacht hebben:’Zal het nog wel echt gebeuren?’ Maar zij volhardden, werden vervult met de Heilige Geest en waren getuige van de geboorte van de eerste gemeente! Vele mensen willen een opwekking zien maar slechts weinigen zijn bereid om er één te veroorzaken! We lezen over de gevolgen van hun volharding: Er werden op 1 dag drieduizend zielen toegevoegd, er gebeurden vele tekenen en wonderen, zij stonden in de gunst bij het gehele volk en de Here voegde dagelijks mensen toe die behouden werden!

Is dit wat wij om ons heen zien gebeuren? Of is dit misschien toch een utopie? Ik geloof dat Jezus niet de achteruitgang maar de vooruitgang van Zijn gemeente op het oog heeft! Willen wij Zijn gemeente bouwen? Willen wij gaan voor nóg grotere dingen dan we in Handelingen lezen? Dan zullen wij ook bereid moeten zijn de prijs te betalen en te volharden!

Like deze blog!


Reacties

  1. johan schreef:

    nou daar kan ik maar 1 ding op zeggen: Amen!

    fijn zulke duidelijke taal, ik hoop echt dat er velen zullen zijn die bereid zijn hun dagelijkse programma weg te gooien en te gaan voor God! onze wereld is een verloren wereld en mensen hebben Jezus nodig, als wij niet opstaan, hoe weten de mensen dan dat er redding is en bij wie zij moeten zijn voor hun redding?
    en geloof je niet in een utopie? moet je openbaringen eens lezen wat er gaat komen na het duizend jarige rijk 😀

  2. Henk schreef:

    Top! Duidelijke taal!

  3. Jessica ten Klooster schreef:

    Goede blog, Robin!
    Mooi om te lezen hoe toegewijd deze mensen leefden en hoe wij aan hen een voorbeeld kunnen nemen!

  4. Jan Erik schreef:

    Robin, held!
    Goed gesproken, is niet altijd makkelijk, volharden. Jezus terugkomst bijvoorbeeld, het uitzien daarnaar, het inbeelden hoe dit zal gebeuren, is eigenlijk beyond our imagination, maar gaat toch echt gebeuren. Volharden in kinderlijk geloof, I agree totally, spanks Rob!!

  5. robin schreef:

    Jan-Erik, broeder :D, Thanks!

    Het is zeker niet altijd makkelijk… ook de Bijbel impliceert dit niet. Daarom het woord ‘volharden’, we moeten ons er écht voor inzetten maar het gevolg is des te mooier! Net als met de werderkomst van Jezus, het wachten is moeilijk maar het zál gebeuren en dan… Geweldig!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere blogs

Neem je wel eens aanstoot?

Vanmorgen las ik in de Bijbel een stukje waarin beschreven wordt dat Johannes de Doper mensen naar Jezus stuurt om te vragen...

Lichaam van Christus?

Een tijdje geleden kregen wij een suggestie voor een blog. Deze tipgever stelde het volgende: “Tegenwoordig hebben christenen veel strijd onderling met...

Samen…talenten inzetten

Vorige week schreef ik over gaven en talenten. We mogen onze gaven en talenten ontwikkelen. Dit zal waarschijnlijk vanaf onderaan de ladder...