De christen die zuiver is en op wie God onze Vader niets heeft aan te merken, zal wezen en weduwen bijstaan in hun nood. Hoe slecht en vuil de wereld ook is, hij zal zuiver blijven. Jakobus 1:27
Onze hemelse Vader heeft vast en zeker genoeg op mij aan te merken. Ik voel me nu niet bepaald een zuivere christen. Het is dat Jezus bloed mij heeft schoongewassen, want anders was het linke soep geweest. Nog iedere dag bega ik misstappen, maar ik doe wel mijn best. Ik ben bewogen met weduwen en wezen, maar ook met kansarme kinderen.
Wat vraagt God van ons, wat betreft de armoede? Moeten we ook de armen bijstaan in hun nood. Moeten we ze keer op keer weer te eten geven als we er voorbij lopen? Of moeten we als net als de leviet er met een grote boog omheen lopen? Maar wat als je onderweg bent naar huis en je komt drie zwervers tegen die om een boterham vragen, of een beetje geld? Moet je in hun noden voorzien als zuivere christen? En als je thuis zit, moet je dan altijd je brood delen met de arme kindertjes uit de buurt, die geen middagmaal hebben gehad, omdat ze thuis niets te eten hadden?
Dit keer een heleboel vragen.. Ik probeer de kinderen die dagelijks voor mijn huis rond hangen bovenal liefde te geven. Tevens spelen we geregeld een spelletje. En wekelijks eten we samen een broodje of drinken we wat met elkaar. Geld geef ik ze in ieder geval niet.
Ook de vele armen in het centrum van Paramaribo komen dagelijks op me afgelopen. Ik probeer ze te helpen, door een praatje met ze te maken, interesse te tonen, en geef ze soms een klein beetje geld, maar liever een belegd broodje o.i.d. Maar hoe ga je er precies mee om, en wat zou Jezus hebben gedaan?
Ik wil graag de wezen en armen helpen, maar ik voel me soms zo machteloos.. Ik ben erg benieuwd naar jullie verhalen, rondom het helpen van armen, weduwen en of wezen..
Zegen, Rob
Like deze blog!
Pieter schreef:
Hoi Rob,
Hoe gaat het in Suriname? Warm denk ik. Ik ga zo je nieuwsbrief van januari doornemen,
De armen, weduwen en wezen, het sprak me wel aan. Ik weet dat God het van mij vraagt en dat hij het belangrijk vindt om met hen bewogen te zijn. Toch geef ik hen niet altijd iets. Soms ook wel. Meestal als ik iets gaafs heb meegemaakt, dan geef ik bv een behoorlijk bedrag en een probeer ik ook iets bemoedigends te zeggen. Voórdat ik deze blog las, moest ik trouwens ook aan de zwervers bij de supermarkt denken. Ik was vanochtend bij de tandarts en kwam daar bekenden tegen. Omdat mijn gedachten zo sterk naar die zwerver gingen, dacht ik dat ze mij daarmee associeerden, het is nl al een tijd geleden dat ik hen had gezien. Ook vroeg ik mij in welke gevallen ik wel wat gaf en wanneer niet. Ik bedacht dat God hen altijd ziet en met hen bewogen is.
Ik heb weleens pannekoeken gebracht, omdat God me dat op mijn hart legde, zelf gebakken, ze waren nog warm, dat was een keer in december. Dat was zo gaaf om te doen.
Anderen die ik al langer ken, waarvan ik zie (je kunt best veel zien) dat ze het echt moeilijk hebben, geef ik wel wat.
In Canada (heb ik sociologie gestudeerd) kwam ik een man tegen die flesjes opraapte, daar krijg je nl statiegeld voor. Ik ging met hem mee, zijn apartement en vertelde dat hij me aan Jezus deed denken. Tegelijkertijd kwam hij behoorlijk schizofreen op me over en dat was hij ook, want in zijn apartement heb ik nog met zijn verpleegster gesproken.
In ieder geval kent God onze werken en zal ons ervoor belonen. God kijkt naar het hart.
Dit is allemaal niet professioneel. Er zijn ook nog een behoorlijk aantal cliènten (dak- en thuislozen) waar ik veel voor heb gebeden uiteindelijk overleden, of nog steeds verslaafd. Dat bracht mij wel tot wanhoop, hoort God mij wel? Maar er is ook zo´n liedje waarin dat is verwoord, hij is niet zo maar iemand, hij is mijn Zoon. God heeft dezelfde pijn ondergaan, toen hij zijn zoon gaf. En..mensen die zelfmoord plegen, angst en depressie, terwijl je er ook voor hebt gebeden. Mijn geloof is heel groot, ik geloof dat gebeden tellen, er is veel dat we niet kunnen zien. Over angst en depressie nog het volgende, afgelopen zaterdag hadden we hier een seminar over de relatie tussen psychische problematiek en demonie.
Ik geloof dat een gecombineerde aanpak het best werkt; niet alleen behandelen, maar ook het bloed van Jezus. De kracht van de Heilige Geest (gisteravond nog over begin opwekking Azusastreet gelezen). Tenslotte nog dit, door gebed kan echt je houding veranderen en het besef dat je niets meer of minder bent. Thnx for listening
Kees schreef:
Beste Rob,
Het is natuurlijk zo dat God wil dat we de noodlijdende mens helpen, zowel in het Oude Testament als in het Nieuwe Testament staan verschillende oproepen om om te zien naar de noodlijdende.
Geld geven is de eenvoudigste manier, maar het heeft meestal het minst met je hart te maken.
Het broodje of de pannekoeken van Pieter vragen om een ander soort harts-gesteldheid omdat je echt moet nadeken over wat je gaat doen.
Uit je mail begrijp ik dat de groep armen die in Paramaribo op je af komt eigenlijk te groot is voor jou om te bevatten.
Misschien helpt het als je keuze’s gaat maken wie je gaat helpen, om de gene die je helpt daardoor ook echt een duwtje in de rug te geven.
Groetjes en Gods zegen toegewenst,
Kees.