Josh een jongen van 18 jaar heeft van jongs af aan een super goede vriend genaamd Zack. Ze zijn niet meer los van elkaar te denken, ze voetballen, studeren en werken samen. Bijna iedere dag komen ze bij elkaar over de vloer. Er is alleen 1 aspect Waarin Josh verschilt van Zack, Josh is namelijk christen.
Josh heeft Zack zelden verteld over het christelijk geloof en zijn relatie met Jezus omdat hij denkt dat Zack God toch niet interessant vindt. Zack heeft wel andere dingen aan zijn hoofd. Regelmatig waren er openingen om iets los te laten over zijn relatie met Jezus…
Misschien komt het verhaal hierboven je bekend voor. De kans is groot dat jij een collega, klasgenoot, familielid, of vriend/ in hebt die geen christen is. Wie gaat hem of haar vertellen dat een leven met Jezus Christus fantastisch is?
We hoeven niet met zijn allen het evangelie te verkondigen verweven in de mooiste speeches. Nee, we mogen vertellen over wie Jezus voor ons betekent, wat Hij voor ons heeft gedaan en wat Hij ons heeft beloofd.
Doe alles om door de smalle deur naar binnen te gaan, want velen, zeg ik jullie, zullen proberen naar binnen te gaan maar er niet in slagen. Lucas 13:24
Nauw is de poort naar het leven, en smal de weg ernaartoe, en slecht weinigen weten die te vinden. Matteüs 7:14
De kans is aanwezig dat je niet-christelijke collega, klasgenoot, familielid, of vriend/ in wel eens heeft gepoogd om God te leren kennen maar de hoop opgaf omdat hij /zij geen beeld had van hoe een leven met God eruit zag, ze hadden geen voorstelling hoe relaxed een leven met Jezus kon zijn. Het koste hen te veel moeite om God beter te leren kennen. Maar het kan ook anders!
God vraagt ons om Zijn woord te verkondigen, om het onder de mensen te brengen. (Markus 16:15)
Jij mag deze persoon voorstellen aan Jezus Christus, wat houdt je tegen?
PS: hier zie je een link naar een filmpje. Het gaat over het verhaal wat je hierboven las over Zack en Josh. Een ingrijpend/schokkend verhaal met een kern van waarheid. Wat vind jij van het filmpje?
Zegen,
Rob
Like deze blog!
Lotte schreef:
ik heb nog een filmpje:
https://www.youtube.com/watch?v=UGpxfoF3SYg
echt bijzonder om te zien.
Ik weet zeker dat het belangrijk is om de mensen om je heen te laten zien wie Jezus is. Dat is ook een van de redenen dat je hier als mens op aarde leeft. Door alle aardse dingen, zoals studie etc vergeet ik dat best nog wel eens. Maar als ik daar nu over na denk, denk ik dat ik daar ook echt wel uitdraag dat ik een kind van Hem ben. Door mijn gedrag, maar ook door het openstaan voor vragen, waar veel gebruik gemaakt van wordt.
Als je mensen verteld dat je christen bent wekt dat vaak wel nieuwsgierigheid op. En ik merk ook hoe meer ik er open voor sta, hoe meer ik het ook over kan laten aan God, zodat Hij me kan gebruiken op de momenten dat het nodig is. Soms sta ik echt te kijken van mezelf, omdat ik zulke wijze dingen zeg dat het niet anders kan dan dat ik word gebruikt om Zijn evangelie te verkondigen! Echt super mooi!
Groetjes, Lotte
Matthias schreef:
Hoi Lotte,
Deze man van het filmpje en het vliegtuig-ongeluk is volgende week in Nederland, hij spreekt onder andere op een conferentie bij TRIN (zie http://www.trin.nl/?page=conferences&action=more&id=47) van 1 t/m 3 februari. Groetjes!
Rudy Kinds schreef:
Hoi Rob,
Goed stukje heb je geschreven. Nu heb ik de eer dat al mijn huidige collega’s christenen zijn, dus onder hen hoef ik niet meer te evangeliseren.
Maar op mijn vorige werkplekken – overigens wel van de zelfde werkgever – heb ik nooit geëvangeliseerd door gelijk rond beginnen te toeteren wie Jezus wel niet is. Dat zou een averechts effect gehad hebben. Door gewoon te doen wat de baas van mij vroeg en vooral niet op te vallen heb ik de beste evangelisering kunnen doen die mogelijk was. Gewoon met de collega’s gaan eten, maar wel bidden voor het eten, zij het als stil privé gebed. Ook heb ik in de interneringsgebouwen altijd mijn bijbel naast mijn bed gehad waar ik zo af en toe ook nog uit las. En als er in de kerk een bijzonderheid was geweest, dan vertelde ik daar sumier iets over in het kader van: “wat heb jij dit weekend gedaan?” En zo gaande weg heb ik een ander beeld van de Kerk proberen af te geven. Want de Kerk is toch iets oudbolligs maar toch is er iemand van ons die daar naar toe gaat; vreemd, interessant en boeiend. Uiteindelijk heeft een interview met mij in een personeelsblad zelfs geleid tot een radio interview. Een van de redactrices van het personeelsblad kwam ik regelmatig tegen aan de bar. Na zo eens wat gebabbeld te hebben, vond zij mijn kerkbetrokkenheid zo interessant dat ze het bewuste interview wilde doen. En ik heb me laten vertellen dat er nu bijna een half jaar na dato nog steeds over gesproken wordt op mijn voormalige werkplek! De verwondering – het filosofische begin van geloven – heeft er flink toegeslagen. Nu mag God de rest doen.
Groetjes!!