Ik ben Esther, 17 jaar, ben met de hakken over de sloot bevorderd naar 6VWO en woonachtig in Zwolle. Mijn moeilijke achternaam heb ik te danken aan mijn Molukse roots. Verder zit ik net als deze geweldige broeders in de Vrije Evangelisatie Zwolle. Vandaag kreeg ik de kans om een gastblog te schrijven.
Ik geef het maar meteen toe: ik heb een issue met vriendschappen. Boezemvriendinnen, beste vrienden, vriendenringen, vriendenkettingen…ik krijg er jeuk van.Ik ben een mensenmens, hou erg graag van veel mensen om me heen en veel vrienden. Alleen tot een jaar geleden zou ik niet de eerste zijn om iemand te bellen en af te spreken, om een vriendin te zeggen waaraan ik me ergerde, om een vriend te zeggen hoe waardevol ik onze vriendschap vond. Was vroeger al niet zo en was tot voor kort ook niet zo. Totdat het me bijna 2 waardevolle christelijke vriendschappen kostte.
Deze twee vriendinnen vertelden mij dat ze teleurgesteld waren, dat ze veel waarde hechtten aan onze relatie, maar dat ze ook wat input van mij verwachtten! En ook eerlijkheid en openheid wilden. Wat vond ik van onze relatie? Is er iets wat je anders zou willen zien? Ik werd moe om naar alle verjaardagen te gaan, overal van de partij te zijn, dure cadeau’s te kopen, terwijl ik met sommige mensen niet eens wat had! Ik probeerde het iedereen naar zijn zin te maken en door iedereen aardig gevonden te worden. Ik stopte mijn energie in vriendschappen die een dood eind hadden. Ik werd een vriendinnenplayster genoemd, wat me diep gekwetst heeft, maar snap wel wat ze bedoelde.
Ik wilde deze vriendschappen echt niet kwijt, omdat ik weet dat christelijke goede vrienden voor het leven zijn. Ons gedeelde geloof maakt dat onze vriendschap dieper gaat, een liefde onbeschrijflijk, omdat we natuurlijk een groot voorbeeld hadden! Deze vrienden zijn er door dik en dun, door pijn en verdriet en delen bovenal je allergrootste passie.
Ik heb veel geleerd het afgelopen jaar. Ik probeer bewuster met mijn vrienden om te gaan, ze wat vaker laten weten wat ze voor mij betekenen. Pure woorden of gewoon een bloemetje. Het zijn de kleinste gebaren die het hem doen. Wees eerlijk naar hen en zeg hen wat je frustreert, waar je je aan ergert, praat over je diepste gevoelens. Want het is bewezen dat slechte communicatie oorzaak nr. 1 is van het einde van liefdesrelaties en waarschijnlijk ook vriendschappen. Ga bewust met je vrienden om, want aan het eind van de dag zijn zij degenen waarop je nog kunt bouwen
Wie zijn leven voor zijn vrienden overheeft, heeft de grootste liefde. (Johannes 15:13)
God speed,
Esther
anemdosays:
2 jaar geleden ben ik naar Engeland verhuisd, en sinds die tijd weet ik hoe gaaf het is om goede vriendschappen te hebben. De meeste van mijn vrienden gaven de vriendschap op toen ik vertelde dat ik nog een jaar langer zou blijven, en op dit moment heb ik nog maar met 5 vriendinnen af en toe contact. Maar ik weet, als ik ze nodig heb kan ik altijd bellen, ze zullen meteen de tijd maken om even met me te kletsen. Als ik naar Nederland kom spreken we altijd af en hebben we een gezellige tijd met elkaar. Soms voelt het alsof ik nooit weg ben geweest.
Toch is het heel raar om thuis te komen en te merken dat iedereen is veranderd. Vrienden die ineens verkering hebben, of nu getrouwd zijn. Ik heb de geboorte van het eerste kindje van een vriendin gemist, en zag hem pas toen hij al bijna 6 maanden oud was.
Ik ben nog steeds een deel van hun leven maar het contact word wel steeds minder. Als ik met iemand wil kletsen kan dat ook met mijn vrienden hier, en mijn vrienden in Nederland hebben ook steeds meer andere nieuwe mensen in hun leven.
Misschien is het normaal in het leven om af en toe mensen achter te laten en nieuwe relaties te vormen. Het houd je bezig, en je weet nooit wanneer je ineens een persoon leert kennen die je blik op de wereld volledig veranderd.
Gelukkig zijn er tegenwoordig dingen als Skype en Facebook. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn zonder internet. Nu blijf ik nog best goed op de hoogte van wat er allemaal gebeurt in Nederland. Als ik een paar honderd jaar geleden had geleeft zou het vast veel moeilijker zijn om vriendschappen te onderhouden.
Victorsays:
Hé Mark,
Als iemand geen plezier meer aan een vriendschapsrelatie beleeft blijft het moeilijk om die relatie goed te houden. Die vriend/vriendin merkt dat ook wel denk.
Bvb je vriend/vriendin merkt dat je geen iniatief meer neemt om af te spreken e.d. Vaak verwaterd het toch gewoon..?
Aan de andere kant is het ook niet handig om hardop uit te spreken dat je geen vriendschap meer wilt. Dan heb je kans dat je elkaar altijd -als je elkaar weer eens tegenkomt in een leuke gelegenheid- met een dubbele gedachte spreekt.
Nodoubtsays:
Zondag, 26 augustus 2007
al een tijdje geleden zie ik nu 🙂
Nodoubtsays:
Hey, bedankt voor je blog.
Iets wat ik meen te mogen constateren uit ervaring en de Bijbel wil ik je vertellen door het veranderen van een zin van jou.
“Ga bewust met je vrienden om, want aan het eind van de dag zijn zij degenen waarop je nog kunt bouwen”
Mijn zin wordt dan: Ga bewust met je vriend Jezus om, want aan het eind van de dag is Hij de enige waar je nog op kunt bouwen. Niet je vrienden en niet je familie.
Moet je bijv. Jobs mening over zijn vrienden horen toen hij in de put zat. Bijv. Job 6. Of het gedrag van zijn vrouw. Herkenbaar of alleen droge teksten?
Of moet je eens iets uit de Bijbel ontdekken als waarheid en willen volgen waar je familie niets om geeft of je zelfs in bestrijd…
Maar als je een echte vriend vind… is het beter dan een broer.
“17 Een vriend heeft te allen tijde lief,
maar een broeder wordt voor de nood geboren.” Spr. 17
“24 Een man met veel vrienden gaat zijn ongeluk tegemoet,
maar een echte vriend is aanhankelijker dan een broer. ” Spr. 18
Dit slaat denk ik op het niet iedereen tevreden te kunnen houden. Je kunt niet veel vrienden hebben en zeker niet als je radicaal kiest voor Jezus Christus als Vriend.
Jan Paulsays:
Hoi allen, bij het lezen van deze posts dacht ik aan een voorval van vele jaren geleden.
Ik reed met een vriend voor wie ik ook werkte door Amsterdam. Waar het was weet ik niet meer, maar ergens passeerden we een of andere christelijke gemeente met een groot bord op de gevel. Het ging snel natuurlijk, maar de koeienletters zie ik nog voor me. Jezus leeft, stond er, gevelbreed.
Ik zei tegen mijn vriend: zie je dat, ik geloof dat, ik geloof dat werkelijk.
Hij keek, keek toen mij schamper aan en zei: nou, Jan Paul, ik denk dat dat nu ongeveer het enige is dat ik niet geloof.
Ik moet zeggen: dat sneed in me. Het sneed echt.
Ik heb eens een wereldling in de trein een militair zien aanvliegen omdat die de moeder van die persoon voor hoer uitmaakte. Hij vloog er zo bovenop, jonger en kleiner dan de militair. Ik begrijp dat. Ook ik voelde me echt op mijn hart getrapt, want dan word je geconfronteerd niet alleen met ongeloof, maar natuurlijk tegelijk met minachting voor jouw stellige overtuiging waar in feite je leven, alles op gebouwd is, op berust. Maar ik zweeg.
Dit enkele incident heeft de vriendschap niet kunnen beëindigen, wel is er toch meer afstand ontstaan, want ik dacht voor eens en voor altijd: alles wat mij zo dierbaar is dat ik er zelfs in theorie, (want ik ben niet in staat te voorzien hoe ik zal reageren als ik naar de brandstapel gevoerd zou worden en mij nog de kans geboden zou worden Christus te verloochenen) mijn leven voor zou willen geven, kan met deze vriend niet besproken worden. Datgene waar mijn hart eigenlijk meestal vol van is, daarvan kan mijn mond tegenover deze vriend nooit overlopen. Uiteindelijk is het contact verwaterd en spreken wij elkaar nu zelden meer, als is de verstandhouding wel goed gebleven. Verder heb ik weinig geestverwanten en aangezien ik eigenlijk geen andere belangstelling heb dan het geloof, en de implementering ervan in mijn dagelijkse bestaan, sta ik nogal afzijdig van alles.
Ik voel me inderdaad niet van de wereld, ik zie bijna alles anders dan de meesten. Het is nu eenmaal zo. Ik ben eraan gewend, ik denk dat vele lezers van deze site dat ook wel herkennen. Als de Heer maar meeloopt, heb je weinig moeilijkheden toch en dus heb je er ook weinig last van dat de wereld je volkomen koud laat? Althans ben je tegen de moeilijkheden beter opgewassen, laat ik het zo zeggen. En eenzaamheid, och, Hij is er, ook nu, ik kan bidden elk moment.
Zegen, mijn geloofsgenoten en medeminnaars van de Heer,
JP