Afgelopen dinsdag mocht ik bij een vriendendienst van de jeugd mijn getuigenis vertellen. Toch wel iets waar ik in de week die eraan vooraf ging tegen op zag. Ik heb me in het weekend daarvoor vrij goed voorbereid en op dinsdagavond heb ik mijn getuigenis daar mogen vertellen.
Een getuigenis geven is iets moois en heel belangrijks. Maar ik ben er ook over gaan nadenken waarom het nou zo spannend was en ik me er zo druk om maakte om maar een goed verhaal op papier te hebben. Als Jezus leeft in je hart zou een getuigenis geen probleem moeten zijn. In je dagelijks leven zou dat in je doen en laten naar voren moeten komen. Of getuigen we alleen als we een goed verhaal voorbereid hebben? Als het ons goed uitkomt?
Een dag later bad ik ’s ochtends tot God of Hij me die dag wilde gebruiken en door mij heen wilde gaan spreken. We hadden een excursie naar Amsterdam met de klas en wie weet kon ik in gesprekken wat aan mijn klasgenoten vertellen.
Op een gegeven moment werden we met een groepje jongens aangesproken door twee dames van Cosmogirl. Of we een vraag wilden beantwoorden, zouden we met een foto erbij in de juniversie van het blad komen. De vraag was: wie fascineert jou in je leven? Gelijk schoot door me heen wat ik had gebeden die ochtend: “wilt U door mij heen spreken?”. Daar stond ik dan, zou ik het durven om te zeggen dat Jezus mijn voorbeeld was? Het was makkelijk geweest om bijvoorbeeld een goede voetballer te noemen. Gelukkig heb ik kunnen vertellen wat Jezus voor mij betekent.
Onze hele levenswandel zou een getuigenis moeten zijn van ons geloof in Jezus en de genade van God. En dat is lastig, want wat zullen je ongelovige vrienden wel niet denken? Blijven ze nog wel je vrienden? Ik denk dat echtheid en waarheid gewoon over het algemeen heel erg tof gevonden wordt. Dus wees jezelf in Jezus!
The Time Has Come, To Stand For All We Believe In!
Efeziërs 6:19-20 Bid ook voor mij, dat mij de juiste woorden gegeven worden wanneer ik verkondig, zodat ik met vrijmoedigheid het mysterie mag openbaren van het evangelie waarvan ik gezant ben, ook in de gevangenis. Bid dat ik daarbij zo vrijmoedig spreek als nodig is.
Groeten,
Ruben
Like deze blog!
Ruben schreef:
Hey Marieke
Ik geloof dat er nog groeten, Ruben onder hoort te staan… maar dat ontbreekt
Marieke schreef:
Mooi verhaal! Maar: wie heeft het geschreven? :S